سفری به دامان صخره های آتشین استان نوادا - راه ساری

این مطلب برگرفته از مقاله آدری برگنر نویسنده سایت Thatbackpacker است.

وقتی به سفر به نوادا فکر می کنید چه الگوهایی در فکرتان شکل می گیرد؟ آیا کایاک سواری در تنگه ای با آب های زلال، پرسه زدن در تخته سنگ های قرمز رنگ مریخی یا قدم زدن در سرزمین های مرطوبی که پرندگان در آن بیشمارند به فکرتان می آید؟

اگر سال ها پیش این سوال از من می پرسیدند هیچ کدام از موارد فوق را ذکر نمی کردم. در خیال من نوادا با زندگی عیاشانه لاس وگاس و نورهای نئونی خیره نماینده وابستگی دارد.آیا غیر از آن چیز دیگری هم در کار است؟ تنها بیابان. آیا این همان تصویر کلیشه ایی نیست که همه از نوادا در فکر خود دارند؟

نوادا برای تازه کارها محل مناسبی برای کندوکاو طبیعت است و شمار زیادی از فعالیت های مفرح در آن امکان پذیر است.

1. قدم زدن در مسیر پیاده روی تاریخی

این مسیر ریلی نمایی فوق العاده از دریاچه ی Mead بدست می دهد. این مسیر در نهایت به سد Hoover می انجامد. این مسیر ریلی در اصل به منظور اتصال بولدر سیتی به سد هوور ساخته شد اما به محض این که ساخت سد به سرانجام رسید خطوط ریلی به شکل آهن قراضه به فروش رسید و خطوط ریلی به فراموشی سپرده شد.

در سال 1984 این سایت برای ثبت ملی اماکن تاریخی نامزد شد و در 2015 تحت عنوان مسیر تاریخی ملی معین شد.

امروزه بازتماشامایندگان می توانند حدود 6 کیلومتر راه را برای رسیدن به پارکینگ سد هوور از میان چندین تونل طی نموده و گوسفند کوهی آمریکایی را در مسیر تماشا نمایند.

2. کایاک سواری در تنگه

هیچ گاه خود را یک ورزشکار به حساب نمی آوردم اما از همان اولین تجربه ام با کایاک به این ورزش علاقه مند شدم. من در فنلاند، ویتنام، استرالیا و قسمت پرویی آمازون و اخیرا در نوادا کایاک سواری نموده ام.

ما در این سفر برای گردشی نیم روزه به Blazin Paddles ملحق شدیم. از ساحل Willow عزیمت کردیم و 14.5 کیلومتر خلاف جریان آب راندیم، علاوه بر آن در این روز باد مخالف نیز ما را همراهی می کرد اما با این وجود سفری بسیار آرامش بخش رقم خورد. قابل توجه تازه کارها: آب های این محل بسیار آرام و امن هستند.

هدایت دوست داشتنی داستان های جذابی از این محل برایمان نقل کرد و از زندگی گیاهی این بوم سخن گفت. به علاوه همراه با خود خوراکی و نوشیدنی داشت تا کسی گرسنه نماند. در نیمه راه در ساحلی ریگی کایاک هایمان را ترک کردیم تا چشم اندازی تاریخی را نظاره کنیم. واقعا بی نظیر است.

یکی از توقف های مورد علاقه ام غار زمردی بود که آب های آن به رنگ زیباترین سبز در جهان می درخشیدند. غار تنها گنجایش یک یا دو کایاک را دارد.

3. بازدید از پارک ایالتی دره آتش

دره آتش نفس را در سینه حبس می کرد. طبیعت باشکوه نوادا واقعا بر انسان اثر می گذارد.

من و سم روزی را در پارک ایالتی دره آتش سپری کردیم و گویی در سیاره دیگری گام برمی داشتیم. این پارک به تخته سنگ های بزرگ، اشکال سنگی غریب و منظره ها مملو از رنگ قرمزش معروفیت دارد و ما باید همه این ها را می دیدیم.

پیشنهاد من پیک نیک به مدت یک روز است زیرا پس از وارد شدن دلتان نمی خواهد به این زودی ها این مکان را رها کنید. حرکت در داخل پارک بسیار زیبا است و همچنین به بسیاری مسیرها و چشم اندازها در طی راه برخواهید خورد که تماشا کامل شان نیازمند زمان است.

4. واحه ای در پاهراناگات (Pahranagat)

به شکلی کاملا تصادفی از این محل سر در آوردیم. زمانی که به این محل رسیدیم کمی دیر شده بود اما نتوانستیم در مقابل وسوسه تماشای این واحه که از دل بیابان سربر آورده مقاومت کنیم. بنابراین صبح زود از خواب بلند شدیم و برای کمی گشت و گذار عزیمت کردیم.

پاهراناگات پناهگاه حیات وحش ملی است که از دو دریاچه (دریاچه پاهراناگات بالایی و پایینی)، ترکیبی از زمین های مرطوب، آب و دشت ها تشکیل شده که توقف گاهی ایده آل برای پرندگان به شمار میرود.

اولین نکته ای که توجه ما را به سمت خود جلب کرد وایت بوردی بود که بر روی آن فهرستی از تمامی پرندگان مشاهده شده در روز های اخیر نوشته شده بود. فهرست، بسیار طولانی بود.

قبل از این که به بزرگراه موجودات فرازمینی برسیم زمان کمی در اختیار داشتیم بنابراین تصمیم گرفتیم اندکی پیاده روی کنیم که برای آغاز روزی خوش و فوق العاده بود.اگر اندازه زمان بیشتری در اختیار داشته باشید کایاک سواری، ماهی گیری و کمپ زدن شبانه فعالیت هایی لذت بخش هستند.

5. راندن در تنگه صخره سرخ (Red Rock Canyon)

بدون گردشی کوتاه در تنگه صخره سرخ حاضر به ترک نوادا نشدیم. در سفر قبلی مان به نوادا به این محل آمده بودیم و این قسمت محبوب سم بود. از آنجایی که همچنان چند ساعت فرصت داشتیم برای تماشای نماهای 360 درجه وارد مسیری انحرافی شدیم.

تنگه صخره سرخ 20 دقیقه با ماشین از Vegas Strip فاصله دارد که باعث محبوبیت این مکان شده اما ما در غروب به آن رسیدم و خبری از غلغله جمعیت نبود.

ما مسیر حلقه وار 20 کیلومتری را به پیش راندیم و در چشم اندازهایش توقف کردیم. در محل Sandstone Quarry به چرت زدن مشغول شدیم که روشی ساده برای دراز کردن پاهایمان، زدودن خستگی و سرانجام دادن به سفرمان به نوادا بود.