مرثیه ای برای باغ شهر شهرکرد - راه ساری

بابک زمانی پور در گفت و گو با خبرنگار خبرنگاران، در خصوص ویژگی های باغ شهر شهرکرد اظهار کرد: احداث باغچه های مختلف در باغ شهر شهرکرد از سوی سبراندیشانی مانند حاج ابراهیم خان رئیسی دهکردی، حاج عبدالباقی صولت دهکردی، سید حسین میرممتاز، سیدمحمد باقر امامی نجفی دهکردی و احمد مظاهری باعث شده بود تا این شهر دارای آب و هوایی بسیار مطبوع در فصول گرم و سرد و پربارش در ماه های انتهایی سال باشد. مدیر گنجینه آموزش و پرورش چهارمحال و بختیاری ادامه داد: باغچه های احداث شده در شمال این شهر و احداث باغ آقا (تپه آقا، باقر آباد)در دهه 1310 هجری شمسی و بوستان گل سرخ (ملت) و بوستان جنگلی تهلیجان که در سال های پایانی دهه 1350 احداث شدند، همه و همه موجب شد تا با قاطعیت بتوان شهرکرد جدید و دهکرد قدیم را یک باغ شهر به حساب آورد. وی گفت: در این بین همت اهالی شهرکرد در غرس انواع درختان مثمر و زینتی در حیاط های خانه هایشان اعم از گردو، تاک، سنجد، زردآلو، هلو، سیب و یاس بنفش بخشی دیگر از فرهنگ مردم شهرکرد در توجه به سرسبزی و درخت کاری را نشان می داد. زمانی پور افزود: در این بین نزهت گاه گدارچشمه (گودال چشمه) به واسطه وجود قناتی تاریخی که از اراضی پایین دست ده کهنه سرچشمه گرفته و مظهر آن در محدوده باغ های خاندان های ریاحی دهکردی و احمدیان دهکردی هویدا می شد باعث شده بود که دهه های متمادی مردم این شهر الفت خاصی با این نگین سرسبز داشته باشند. وی عنوان نمود: از ابتدای آغاز بهار که مراسم روز طبیعت با گشت و گذار در این محل مصفّا و برگزاری بازی های بومی و محلی و کشتی های پهلوانی انجام می شد تا بهره مندی از آب گوارای قنات گدارچشمه در دیگر اوقات سال در روزگاری که هنوز مردم این شهر از آب لوله کشی بهره مندنشده نبودند، باعث شده بود تا نزهت گاه گدارچشمه به مرور ایام با ذهنیت پرخاطره تاریخی مردم این دیار عجین شود. مدیر گنجینه آموزش و پرورش چهارمحال و بختیاری گفت: وجود انگورستان های گسترانیده شده هم چون فرش زمردین و غرس درختان وزگ، سپیدار و کبوده سر به آسمان سوده در حاشیه آن که سایه شان را از مردم گذرنده از آن محل دریغ نمی کردند باعث شده بود تا در روزگاری که راه شهرکرد به اصفهان از پایین دست گدارچشمه عبور می کرد، همواره نام و یاد شهرکرد با طراوت و سرسبزی در اذهان متبلور شود. وی تاکید کرد: وجود این فضاهای سبز در شمال و جنوب شهرکرد آن چنان بر اقلیم این شهر تاثیر گذارده بود که استفاده از وسایل خنک کننده در ماه های گرم سال در منازل افسانه ایی دور دست تلقی می شد. زمانی پور شرح داد: سالیان دراز بهره مندان از نزهت گاه گدارچشمه همواره به روح احداث کنندگان این باغات و دهقانان این مزارع درود می فرستادند و همت والای آنان را می ستودند تا آن که دست روزگار موجب شد تا این باغچه های زیبای شهر به ورطه نابودی بیفتند. وی ادامه داد: احداث شهرک میرآباد در بالادست چاه های گدارچشمه و خانه سازی های مختلف از اواخر دهه 1350 به بعد در محدوده این باغات علاوه بر آلودگی و کاهش آب دهی سرچشمه ها همراه با تغییرات اقلیمی موجب شدند تا عرصه این مجموعه های مصفّا به مرور کوچک و کوچک تر شود تا جایی که گاه ار آن ها چیزی جز خاطره ایی باقی نمانده است. مدیر گنجینه آموزش و پرورش چهارمحال و بختیاری گفت: ای کاش از همان هنگام که اگر از سرناچاری و به ضرورتی اجتناب ناپذیر محدوده این باغچه ها دارای تغییر کاربری می شدند در برابر هر درخت نابود شده، درختانی غرس می شد تا هم چنان بتوان از شهرکرد با عنوان باغ شهر به گفت وگو نشست.

این عکس تزیینی است.