نزدیکترین سیاره به خورشید که سرمای منفی 180 درجه را تجربه می نماید ، 1 روز عطاردی ها 176 روز زمینی ها - راه ساری

به گزارش خبرنگار فناوری خبرنگاران؛ عطارد، تیر یا مرکوری (Mercury) کوچک ترین و نزدیک ترین سیاره در سیستم خورشیدی ماست. عطارد تنها کمی عظیم تر از قمر زمین است. در سطح این سیاره خورشید سه برابر آنچه ما از زمین می بینیم دیده می گردد و نور خورشید درخشان تر بر این سیاره می تابد. برخلاف نزدیک بودن به خورشید، عطارد گرم ترین سیاره منظومه شمسی نیست، اما با احتساب گردش 88 روزه زمینی به دور خورشید، سریع ترین سیاره در این منظومه به حساب می آید. نام این سیاره از مرکوری، سریع ترین خدای روم باستان گرفته شده است.

اندازه و فاصله

عطارد با شعاع 2440 کیلومتری، کمی بیشتر از 1.3 عرض زمین است. اگر زمین را یک پنج سنتی در نظر بگیریم، عطارد به اندازه یک زغال اخته است. بطور میانگین این سیاره 58 میلیون کیلومتر یا 0.39 واحد نجومی از خورشید فاصله دارد. یک واحد نجومی (AU) فاصله بین زمین و خورشید است؛ با این مقیاس تنها 3.2 دقیقه طول می کشد تا از عطارد به خورشید بروید.

مدار و چرخش

عطارد بسیار عجیب است، مدار تخم مرغی شکل آن می تواند سیاره را در فاصله نزدیک 47 میلیون کیلومتری یا فاصله بسیار دور 70 میلیون کیلومتری از خورشید قرار دهد. سرعت این سیاره به دور خورشید در هر 88 روز، بسیار سریع تر از دیگر سیارات و تقریبا 47 کیلومتر بر ثانیه است.

عطارد به آرامی در محور خود می چرخد و هر 59 روز زمینی یک چرخش کامل انجام می دهد. اما وقتی این سیاره با سریع ترین سرعت خود در مدار بیضوی دور خورشید می چرخد، هر چرخش آن با طلوع و غروب خورشید همراه نیست. به نظر می رسد خورشید صبح، برای مدت کوتاهی طلوع نموده و غروب می نماید؛ سپس مجددا در قسمت های دیگر سیاره طلوع می نماید. همین اتفاق در هنگام غروب بطور معکوس برای سطوح مختلف سیاره اتفاق می افتد. یک روز شمسی عطارد معادل 176 روز زمین است.

محور چرخش عطارد نسبت به صفحه مداری خود به دور خورشید فقط 2 درجه متمایل است. این بدان معناست که سیاره تقریباً قائم می چرخد و بنابراین تنوع فصلی را مانند بسیاری دیگر از سیارات تجربه نمی نماید.

ساختار

عطارد دومین سیاره چگال بعد از زمین است. این سیاره یک هسته فلزی عظیم به شعاع 2074 کیلومتر، حدود 85 درصد شعاع خود سیاره، دارد. شواهدی وجود دارد که نشان می دهد بخشی از این هسته بصورت مذاب یا مایع است پوسته خارجی عطارد در مقایسه با پوسته خارجی زمین (پوسته و گوشته) تنها 400 کیلومتر ضخامت دارد.

شکل گیری

عطارد حدود 4.5 میلیارد سال پیش، وقتی که گرانش، گاز و گرد و غبار را در این سیاره کوچک کنار هم قرار می داد، در نزدیک ترین مکان به خورشید تشکیل شده است. عطارد مانند دیگر سیارات خاکی دارای یک هسته مرکزی، یک گوشته و پوسته جامد است.

سطح

سطح عطارد به قمر زمین شباهت دارد و بر اثر اصابت شهاب سنگ ها و ستاره های دنباله دار آسیب دیده است. دهانه ها و ویژگی های عطارد بعد از فوت هنرمندان، موسیقیدانان یا نویسنده ها از جمله نویسنده کودک دکتر سئوس به نام آن ها، نامگذاری می شوند.

حوضه های بسیار عظیم مانند کالوریس با قطر 1550 کیلومتر و راچمانینوف با قطر 306 کیلومتر در اثر برخورد سیارک ها بر سطح سیاره در اوایل تاریخ منظومه شمسی ایجاد شده اند. در حالیکه مناطق وسیع همواری در این سیاره دیده می گردد، صخره هایی نیز وجود دارد که صد ها مایل طول داشته و ارتفاعشان به یک مایل هم می رسد. ارتفاع این صخره ها با تغییر دما در سطح سیاره طی میلیارد ها سال افزایش پیدا نموده است.

بیشتر سطح عطارد به رنگ طوسی و قهوه ای با چشم انسان دیده می گردد. رگه های روشنی روی سطح این سیاره به چشم می خورد که به آن ها دهانه های شعاعی گفته می گردد. این دهانه ها با برخورد های شهاب سنگ ها یا ستاره ها انجام شده و میزان زیادی انرژی آزاد می نماید که درنهایت باعث ایجاد دهانه و خورد شدن مقدار زیادی سنگ می گردد. برخی از این مواد خورد شده از دهانه به سطوح دیگر پرتاب شده و شعاع هایی را شکل می دهند.

ذرات ریز خورد شده بازتاب بیشتری نسبت به قطعات عظیم دارند، بنابراین شعاع ها روشن تر به نظر می رسند. محیط فضایی مانند آثار گرد و غبار و ذرات خورشید و باد باعث می شوند که شعاع ها با گذشت زمان تاریک شوند.

سرما و گرما در سطح این سیاره بسیار شدید است. طی روز دمای سطح عطارد می تواند به 800 درجه فارنهایت (430 درجه سیلسیوس) برسد. بعلت اینکه این سیاره هیچ اتمسفر یا لایه ای برای حفظ گرما ندارد، دمای آن در شب می تواند به منفی 290 درجه فارنهایت (منفی 180 درجه سیلسیوس) کاهش یابد.

در قطب های شمال و جنوب عطارد، در دهانه های عمیق آن ممکن است آب یخ زده وجود داشته باشد. اگر این مناطق سایه دائمی داشته باشند به اندازه کافی سرد بوده و می توانند یخ را با وجود دمای بالا در قسمت های رو به خورشید، حفظ نمایند.

اتمسفر و مگنتوسفر

به جای وجود جو، عطارد یک اگزوسفر نازک دارد که از اتم های منفجر شده سطح توسط باد های خورشید و اصابت شهاب سنگ ها ایجاد شده است. اگزوسفر عطارد بیشتر از اکسیژن، سدیم، هیدروژن، هلیوم و پتاسیم تشکیل شده است.

میدان مغناطیسی عطارد نسبت به استوای سیاره متعادل می گردد. اگرچه میدان مغناطیسی این سیاره یک درصد زمین است، اما این میدان با باد های خورشیدی برهمکنش نموده و بعضا گردباد های مغناطیسی شدیدی ایجاد می نماید که پلاسمای گرم خورشید را به سطح سیاره منتقل می نماید.

قمر و شرایط حیات

عطارد هیچ قمری ندارد. شرایط محیطی این سیاره با اطلاعات بدست آمده تا به امروز برای زندگی مساعد نیست. دما و تشعشعات خورشیدی که از ویژگی های شاخص این سیاره هستند، شدیدتر از چیزی است که موجود زنده ای بتواند با آن سازگاری پیدا کند.

این سیاره را از نزدیک ببینید

سایت ناسا برای علاقه مندان به نجوم سیستم سه بعدی را طراحی نموده که به وسیله آن شما می توانید سیاره عطارد را بصورت سه بعدی مشاهده کنید. همچنین این سایت (https://solarsystem.nasa.gov) برای شما امکاناتی درباره اطلاع از فاصله لحظه ای عطارد از خورشید، مدت زمانی که سیاره رو به خورشید است و غیره را بصورت سه بعدی فراهم نموده است.

بالی: سفر به جزیره ای شگفت انگیز در اندونزی