کشف شواهد جسدسوزی در ایران ؛ آریایی هایی که اجساد را می سوزاندند ، خطر سدسازی در محوطه باستانی که نشانه های سوزاندن اجساد در آن پیدا شد - راه ساری

وی ادامه داد: با عدم موافقت آب منطقه ای برای انعقاد قرارداد و به جهت با ارزش بودن مطالعات فصل اول، فصل دوم با یاری های مردمی و با موافقت و مجوز رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری انجام شد.

قهرمانی با اشاره به اینکه کورگان های شاهلیق و قره داشلی 1 و 2 که در جنوب روستای نوجه ده و غرب روستای پیام واقع شده اند شواهدی مبنی بر سنت جسدسوزی در هزاره اول پیش از میلاد دارد گفت : هر سه کورگان در اندازه های 18 ×20، 15 × 16 و 7 × 8 متر بیانگر این سنت بودند.

این باستان شناس خاطرنشان ساخت: با آزمایش هایی که بر روی خاکستر بدست آمده از این کورگان ها انجام خواهد گرفت این نظریه پذیرفته یا رد خواهد شد.

به گفته سرپرست هیأت کاوش، این کورگان ها متعلق به اقوام اسکیت یا سکا است و همانگونه که هرودوت توصیف می نماید سکاها به گورستان های خود بیش از همه دارایی خویش ارج می نهادند.

او اضافه نمود: آیین تدفین، رسم فوق العاده مرموز و باشکوهی بوده که با زحمت بسیار فراوانی انجام می گرفته که این کورگان ها اسنادی در اثبات مدعای مورخین در این خصوص است.

این باستان شناس گفت: در بزرگترین کورگان به نام شاهلیق وجود 20 لایه سنگ چین، شن و ماسه و گل کوبیده حکایت از انجام این رسم پرتشریفات دارد.

او با اشاره به اینکه ابزارهای سنگی یافت شده بیانگر این است که این کورگان ها با زحمت و دقت فراوان برپا می شدند گفت: به جهت وسعت این کورگان احتیاج به یک فصل کاوش مجدد دارد.

وی با بیان اینکه در کورگانی دیگر که از آن نیز خاکستر بدست آمده سنت قربانی مشاهده شد اضافه نمود: چهار کودک تکه تکه شده در سطح بالای خاکستر بین یک سنگ چین منظم دفن شده بودند.

قهرمانی گفت: جنسیت دو کودک مونث و جنسیت دو کودک دیگر به جهت متلاشی بودن قابل شناسایی نبود.

این باستان شناس با اشاره به اینکه با توجه به سنگ ساب آرایش، سنجاق های مفرغی زنانه به نظر می آید این کورگان متعلق به یک بانو باشد گفت: اشیاء بدست آمده شامل پیکرک های کوچک سفالی، ژتون های سفالی، سنگ ابسیدین، سرباره های آهن، سنجاق های مفرغی، قاب های بازی و قطعات سفال، دندان های اسب و تدفین جانوری است که به صورت نذورات به متوفی هدیه شده است.

وی اضافه نمود: آریایی هایی که اجساد مردگان خود را می سوزاندند به این اعتقاد داشتند که جسم مرده همراه با روح او از طریق ایزد آتش، روانه دنیا دیگر می گردد.