گفت و گو با مجید انتظامی درباره یک اثر خبرساز، نمی توانم درباره این موضوع شرح بدهم! - راه ساری

به گزارش ، مجید انتظامی را می توان خالق نت های ماندگار دانست. او هم سوز آهنگ از کرخه تا راین را خلق نموده و هم انتظار غمگینی را که در موسیقی متن بوی پیراهن یوسف به خاطر داریم. آهنگ ساز 71 ساله کشورمان این روز ها به گفته خودش، مشغول خلق آثاری برای پروژه شخصی خود است و کار سفارشی در دست ندارد؛ در حال درمان ستون فقرات و مهره های گردنش با آب درمانی و فیزیوتراپی است و می گوید بالاخره آدم، پیر و درد از جایی آغاز می گردد.

انتظامی معتقد است موسیقی یک شبه و چند ساله به انتها نمی رسد و برای یاددریافت آن باید سال ها دوید تا به قطره ای از آن رسید. با این آهنگ ساز برجسته کشورمان که این هفته آثار او در شبکه نمایش مرور می گردد، درباره وضعیت موسیقی فیلم های کنونی کشورمان مصاحبه کردیم که در ادامه آن را می خوانید.

مجید انتظامی معتقد است هنر ها را نمی توان با هم مقایسه کرد. او با اشاره به برداشت حسی انسان ها از موسیقی گفت: هنر یک حس است. بعضی وقت ها، بعضی انسان ها می توانند با آن ارتباط برقرار نمایند و بعضی دیگر نمی توانند، این دلیل بر بد بودن آن نیست. همان طور که الان بعضی موسیقی های زیرزمینی خواستار زیادی دارد و با آن مخالفت می گردد؛ اما این دلیل بر بد یا خوب بودن این موسیقی نیست.

موسیقی یک علم است و برای یاد دریافت آن باید سال ها دوید. بنابراین، طبیعی است مردمی که هیچ اطلاعی از این علم ندارند با آن حسی برخورد نمایند نه علمی. اگر از آن موسیقی خوش شان آمد، برایشان مطبوع است وگرنه آن را گوش نمی نمایند. نمی توان جلوی مردم را گرفت و گفت این موسیقی را که من می گویم گوش کن. او درباره کاهش سطح حسی فیلم های سینمایی کنونی و سطح ماندگاری موسیقی آن ها نیز این طور شرح داد: دلیل این که موسیقی فیلم هایمان ماندگار نمی گردد، این است که دیگر فیلم هایمان آن طور نیست؛ زمانی بود که همه مردم برای این که یک نقطه از خاک شان را از دست بیگانه رها نمایند، رفتند و جان شان را بی هیچ چشم داشتی دادند. آن زمان شرایط خاص خودش را داشت. الان دیگر شرایط گذشته نیست. اکنون، مردم طور دیگری فکر می نمایند و هنر را می بینند. نگاه و سلیقه آن ها عوض شده است. البته فیلم های ما هم دیگر آن فیلم ها نیست و آن حس را ندارد.

خالق موسیقی متن روز واقعه متواضع تر از آن است که وقتی از او چرایی ماندگاری موسیقی هایش را می پرسیم، دلیل بیاورد. می گوید: نمی توانم این ها را شرح بدهم. بعد هرکسی این مصاحبه را بخواند می گوید چقدر این آدم خودخواه است. نشسته و از خودش تعریف می نماید.

:

من عاشقم. عاشق موسیقی ام. تمام زندگی و جسمم را به خاطر موسیقی از دست دادم. به خاطر تمرین های هشت ساعته و ساز زدن در کمد. وقتی ساز می زدم صدای ساز بیرون می رفت؛ بنابراین تنها راهی که داشتم این بود که بروم داخل کمد. یک کمد بزرگ داشتم که داخلش را سیم کشی نموده بودم و یک چراغ را در آن روشن نگه می داشتم. می رفتم آن جا و در کمد با ساز تمرین می کردم. الان چه کسی این کار را می نماید؟ مردم دیگر حوصله ساز زدن ندارند و بیشتر مصرفی اند. خاطرم هست یک ساز داشتم که از 20 جا ترک خورده بود و از همه جایش باد می داد.

با موم عسل آن را ترمیم کردم تا بتوانم از آن یک صدا دربیاورم. الان بچه ها به مجرد این که حرف اول ساز را می آورند، گران ترینش در خانه برایشان مهیاست. آن زمان این شرایط نبود. شما نباید توقع داشته باشید همه مانند آن زمان زندگی نمایند. آن زمان گذشت و تمام شد. الان یک چیز دیگر است، باید خودمان را با شرایط امروز تطبیق بدهیم تا بتوانیم زندگی کنیم و دیگران ما را بفهمند.

منبع:خراسان

tour-france.ir: تور فرانسه ارزان | تور فرانسه قیمت، تور پاریس، تور پاییز را همراه ما تجربه کنید.

tour-canada.ir: برای دیدار از شگفتی های کشور زیبای کانادا و دریافت ویزای مولتی 5 ساله کانادا با ما همراه باشید.