گوگل مدام در درک مفهوم تبلت اشتباه می نماید
به گزارش راه ساری، تبلت چیست؟ تبلت دقیقا چه چیزی است و قرار است چه کاری را انجام دهد؟ 9 سال پیش این سوال هایی بودند که درباره این تکنولوژی شنیده می شد. در همین زمان خبر هایی منتشر شد که اپل می خواهد چنین محصولی بسازد و در همین حین دیگر شرکت ها نیز به سرعت کوشش کردند تا از اپل در معرفی یک تبلت، پیشی بگیرند. نتیجه را در نمایشگاه CES سال 2010 دیدیم. شرکت HP با نمایش تبلت 8.9 اینچی Slate معرفی گردید که بر مبنای سیستم عامل ویندوز 7 و پردازنده اینتل اتم ساخته شده بود. این اولین تعریفی بود که از تبلت به معنای امروزی آن داشتیم. چند هفته بعد اما، اپل با معرفی آیپد با نمایشگر 9.7 اینچ، تعریف دیگری از تبلت به ما ارائه داد. آیپد محصولی بود که روی چیپست موبایلی و با سیستم عامل موبایلی عرضه می شد که این به تنهایی یعنی تفاوتی از زمین تا آسمان بین HP Slate و اولین نسل از آیپد. یک سال بعد، گوگل متوجه شد محصولی که اپل به عنوان تبلت معرفی نموده، ایده درست تری است؛ بنابراین شاهد عرضه یک نسخه از اندروید با نام Honeycomb بودیم که به صورت اختصاصی برای تبلت ها ساخته شده بود.
در آن موقع کسی مفهوم تبلت را متوجه نمی شد و همه شرکت ها، حتی اپل، در این زمینه آزمون و خطا می کردند. ایده اصلی اپل برای تبلت این بود که از این محصول به عنوان یک نسخه دیجیتالی از مجله ها استفاده گردد و حتی خود این شرکت، رقیب این محصول را کیندل های آمازون می دانست. برای مقایسه، اپل عقیده داشت که آیپد محصول هیجان انگیز تری نسبت به کیندل است، اپلیکیشن های مختلف برای آن عرضه خواهد شد و موارد دیگر. اما در نهایت این ایده که آیپد یک مجله دیجیتال است، آن چیزی بود که اپل درباره این محصول تصور می کرد. منتشر نمایندگان کتاب و مجلات پس از مدت کوتاهی فهمیدند که این ایده اپل چندان خوب نیست و آنقدر برای کاربران هزینه بر خواهد بود که نمی توان آینده ای برای آن متصور شد. در همین حین، اپل متوجه شد که کاربران از آیپد، استفاده های دیگری می نمایند!
از آن موقع تا کنون شاهد عرضه اپلیکیشن های مختلف برای آیپد بوده ایم و این موضوع آنقدر ادامه یافته که حالا اپل برای آیپد هم قلم لمسی اپل پنسل عرضه می نماید و هم کیبرد فیزیکی! روند توسعه آیپد در طول این 9 سال را می توان بر اساس سه مرحله یادگیری، تطابق و تکامل ارزیابی کرد.
اما گوگل در این سال ها چه کار کرد؟ گوگل، شرکت ساکن مانتن ویو، توانسته در این سال ها دنیای موبایل های هوشمند را با سیستم عامل اندروید قبضه کند و؛ همین. درواقع می خواهیم بگوییم گوگل نتوانست در دنیای تبلت ها موفق باشد. این شرکت چندین و چندبار سعی کرد سیستم عامل موبایلی اندروید را برای تبلت ها بهینه کند اما هربار این تجربه، شکستی تراژیک و سخت برای این شرکت بوده است. تبلت های موتورولا Xoom و Xyboard، تبلت ایسوس Eee Pad Transofrmer، تبلت 13 اینچی Toshiba Excite و مدل های متنوع دیگر از شرکت های ایسر، دل، لنوو و حتی گوگل، چیزی نبودند جز یک شکست برای ایده استفاده از اندروید در تبلت ها. اندروید فقط در یک مقطع توانست روی تبلت ها ایده نسبتا خوبی باشد و آن هم زمانی بود که تبلت های 7 اینچی مشهور شده بودند و حتی خود گوگل نیز تبلت نکسوس 7 را عرضه می کرد. در محصولات دیگری مثل تبلت Fire HD از آمازون و همچنین تبلت شیلد از Nvidia، شاهد استفاده از اندروید بودیم اما هر دو محصول ذکر شده، بیش از هرچیزی روی نمایش محتوا تمرکز داشتند تا سیستم عامل اندروید و اپلیکیشن های مختلف آن.
دلیل اینکه اندروید روی تبلت ها مغلوب شد، واضح است. اندروید برای گوشی های هوشمند ساخته شده نه نمایشگر هایی بزرگ. ملزومات این سیستم عامل با توانایی گوشی های هوشمند همخوانی دارند و لایبرری اپلیکیشن های اندروید نیز برای استفاده در نمایشگری به اندازه موبایل های هوشمند، بهینه شده است. تمام قابلیت های هسته اندروید برای استفاده از موبایل و مخصوصا استفاده عمودی ساخته شده است. البته که نمایشگرهای موبایلی روز به روز بزرگ تر می شوند اما در نهایت ابعاد این نمایشگر ها مشابه نمایشگر تبلت هایی مثل نکسوس 7 یا گلکسی تب های 7 اینچی خواهد شد و فراتر نخواهد رفت. باید قبول کنیم که اندروید برای نمایشگر های بزرگ تر نمی تواند گسترش یابد.
گذاشتن اندروید روی یک تبلت 10 اینچی یا بزرگ تر، مثل این می ماند که برای Yao Ming، بسکتبالیست افسانه ای چینی با قد 2 متر و 29 سانتی متری، لباسی در فروشگاه های معمولی پیدا کنید. قبول که ممکن است در برخی فروشگاه ها چیزهای خوبی مثل شال گردن یا کراوات و کمربند پیدا کنید اما در دیگر دسته بندی های لباس، ناموفق خواهید بود و باید به فروشگاه های مخصوص بروید. گوگل بعد از چندین تجربه ناموفق در عرضه تبلت های اندرویدی، بالاخره به این موضوع مطلع گشت. اما به جای اینکه این شرکت دست از کوشش خود بردارد، سراغ سیستم عامل دیگری مثل Chrome OS رفت که امروز نتیجه آن را در تبلت Pixel Slate می توانیم ببینیم.
اندروید سیستم عاملی است که برای گوشی ها ساخته شده و Chrome OS نیز سیستم عاملی است که برای لپ تاپ ها ساخته شده است. ترکیب سیستم عامل لپ تاپ با پشتیبانی از اپلیکیشن های اندروید، ترکیب پر مسئله ای شده که در پیکسل اسلیت شاهد آن هستیم. خیلی ساده است تا در این تله بیفتیم که نمایشگر بزرگ تبلت را ببینیم و بگوییم این محصول مثل لپ تاپ می ماند پس بهتر است سیستم عامل لپ تاپ روی آن نصب کنیم و سپس نمایشگر لمسی تبلت را ببینیم و بگوییم این محصول مثل یک موبایل در اندازه خیلی بزرگ است. تله ای ساده که گوگل در آن گرفتار شده و البته در اشتباه نیز هست.
تبلت ها جدا از اینکه می توانند تجربه کاربری میکس شده از موبایل و لپ تاپ را به ما بدهند، محصولاتی خاص نیز به حساب می آیند. برای داشتن تجربه کاربری عالی در یک تبلت، شما احتیاج به سیستم عاملی دارید که به صورت اختصاصی برای نمایشگر بزرگ تبلت شما ساخته شده باشد. این سیستم عامل باید مثل یک گوشی، رابط کاربری لمسی مناسبی داشته باشد و در عین حال باید مثل یک لپ تاپ، از نمایشگر بزرگ محصول به اندازه کافی استفاده کند. آیپد های اپل نمونه واضحی از این ترکیب درست را به ما نشان می دهند. اپل یک چیپست اختصاصی برای آیپد پرو ساخته که درواقع همان چیپست آیفون XS است با این تفاوت که از نظر گرافیکی بسیار قدرتمندتر و از نظر پردازشی، کمی قوی تر از آیفون XS است. این چیپست به صورت اختصاصی برای آیپد پرو ساخته شده و این یعنی می تواند هم از باتری بزرگ تر این محصول به نحو احسنت استفاده کند و هم از سیستم خنک نماینده متفاوت آیپد پرو با آیفون XS بهره مند است. اپل حتی در مقاطعی، بروزرسانی های بزرگ iOS را بیش از آنکه برای آیفون بهینه نموده باشد، برای آیپد بهینه نموده در صورتی که آیفون مهم ترین محصولی است که اپل می سازد.
این کوشش های تحسین برانگیز اپل را بگذارید در کنار علاقه وافر توسعه دهندگان به ساخت اپلیکیشن های مخصوص آیپد. به همین جهت است که در دنیای امروز، هیچ تبلتی نمی تواند با آیپد رقابت کند.
مادامی که گوگل کوشش می نماید سیستم عامل های دیگر خود را در یک تبلت قرار دهد، شکست خواهد خورد. یک مثال دیگر برای گوگل در این زمینه سیستم عامل اندروید ور است. در ابتدا گوگل سعی کرد اندروید را برای ساعت ها بهینه کند اما امروزه در آخرین آپدیت نام این سیستم عامل به Wear OS تغییر پیدا نموده و از بسیاری جهات برای نمایشگرهای کوچک ساعت ها طراحی و بهینه شده است. این مثال دقیقا نشان می دهد که نمی توانید یک سیستم عامل را برداشته و روی طیف مختلفی از محصولات آن را نصب کنید، بلکه ضروری است برای هر دسته بندی، سیستم عامل را متناسب با کارایی و کاربرد آن، بهینه کنید. یک نفر در شرکت گوگل باید پیدا گردد تا راه مایکروسافت را به گوگل نشان دهد. مایکروسافت سالها در کوشش بود تا سیستم عامل ویندوز را در دستگاه های موبایلی وارد کند. البته که هنوز شاهد استفاده از ویندوز در کامپیوتر های سرفیس هستیم اما بیاید روراست باشیم، سرفیس ها بیش از آنکه تبلت باشند، یک لپ تاپ هستند.
آینده تکنولوژی بیش از هر چیزی توسط نرم افزارهای اختصاصی شده تعریف خواهد شد. امروزه بهترین دسبتندهای سلامتی نیز به نرم افزار اختصاصی مجهز هستند تا بتوانند از پردازشگر های کم مصرف این دستبندها استفاده نمایند اما گوگل هنوز سیستم عامل اختصاصی برای تبلت ها، فراوری ننموده است.
ساخت نرم افزار خوب، بر خلاف اسمش، کار بسیار بسیار دشواری است. به همین دلیل است که اکثر فراوری نمایندگان برای ساخت یک سیستم عامل خوب و نرم افزار عالی، با مشکل روبرو هستند و نتیجه آن شده که هر سازنده لپ تاپی، محصول خود را با ویندوز عرضه می نماید و همه شرکت های سازنده گوشی های هوشمند، به سراغ اندروید می روند. اما گوگل مثل هر شرکت دیگری نیست؛ ما درباره یک غول دنیای نرم افزار صحبت می کنیم. تقابل گوگل با آیپد نیز یک تقابل کلاسیک نیست که یک سال یکی از آن ها بهتر باشد و سال بعد دیگری بتواند بهتر ظاهر گردد. گوگل احتیاج دارد فرمول عجیب و غریب امروز خودش را فراموش نموده و از ابتدا یک سیستم عامل عالی را برای تبلت ها بسازد تا بتواند محصولی برای رقابت با آیپد پرو عرضه کند.
واقعیت اینجاست که ساخت یک تبلت از نظر سخت افزاری، برای هیچ شرکتی کار چندان دشواری نیست اما ساخت یک تجربه کاربری مناسب تبلت ها، کار بسیار دشواری است و امروزه فقط اپل در آن تبحر دارد. تنها امید نجات ما از نجات کاربران از انحصار اپل در دنیای تبلت ها نیز، گوگل است که باید دست بجنباند.
منبع: TheVerge
منبع: دیجیکالا مگ