اصول خبرنگاری کجا رفته؟
به گزارش راه ساری، شیوا حریری:به سردبیر می گویم: مطالب روز خبرنگار دیر به دستمان رسیده. زمانش گذشته. سردبیر می گوید: بچه ها در زمان حال زندگی می نمایند دیگر. مثل ما روزنامه نگارها مجبور نیستند جلو جلو دنبال مناسبت ها بروند.

می گویم: ئه! مثلاً خبرنگارند ها. حالا درست است دوره خبرنگاری شان چند وقتی است تمام شده، اصول خبرنگاری هم یادشان رفته؟
هی بچه ها، خبرنگارهای افتخاری قدیمی و آینده، حالا که خبرنگار نیستید، اصول خبرنگاری یادتان رفته؟
صدایی از دور، از آن طرف مانیتور: اصول خبرنگاری چی بود؟
دبیر بخش نوجوان: عزیزجان ها! یکی از آن ها این است: مطلب های مناسبتی 10 تا 15 روز زودتر باید به دوچرخه برسد. حالا که دو هفته از روز خبرنگار گذشته، درست است دوچرخه تبریک روز خبرنگار چاپ کند؟
صدایی دیگر، از لابه لای کاغذها: چاپشان کن دوچرخه... چاپشان کن!
چشم... بفرمایید:
نگار مطیع، 16ساله از اهواز: روز خبرنگار مبارک! سال جاری برای اولین بار توانستم بروم دوره خبرنگاری. خیلی سخت بود، خیلی. اگر دست من بود، به همه خبرنگاران ایران که دارند با این شرایط می سازند، یک شاخه گل هدیه می دادم، ولی خب، فعلاً جز تبریک چیزی در چنته ندارم!
ملیکا غلامی، 51ساله از تهران: دوچرخه جانم، با تو خبرنگاربودن زیباست. شاید ما نوجوانان دوچرخه ای، خبرنگار واقعی واقعی نباشیم، اما تو به ما این امکان را دادی که در هرزمینه ای که استعداد داریم، خبرنگارت باشیم. ما فقط گزارش نمی نویسیم، مصاحبه نمی کنیم، یا درباره جهان، خبر جمع نمی کنیم.
ما... ما خبرنگارهایت با همه خبرنگارها فرق داریم. اگر نقاش هستیم برایت می کشیم، اگر نویسنده ایم برایت می نویسیم و اگر شاعریم برایت می سراییم. هرچه هستیم برای تو، به خاطر تو و با تمام وجود کار می کنیم. چون خبرنگارهای نوجوان تو هستیم. چه قدر خبرنگار بودن با تو زیباست.
مرضیه کاظم پور از پاکدشت: کم می آورد جهان/ وجودشان را/ وقتی نباشند.
--
تصویرگری: مدیوماه خسروانی، 16ساله از تهران
منبع: همشهری آنلاین