این پوست شماست، به وقت استرس! - راه ساری

به گزارش شهروند، استرس چگونه بر پوست تأثیر می گذارد؟ برای درمان چنین پوستی چه باید کرد؟ محصولات مراقبت از پوست چقدر موثر است؟ از دست ما و قدرت شفابخشی طبیعت چه برمی آید؟ گزارش نیویورک تایمز درباره تأثیر استرس بر پوست به این سوالات پاسخ می دهد.

توده ای از سلول ها تقسیم می شوند و رشد می کنند؛ منشعب می شوند و بسط می یابند و از یک لایه بافت جنینی دو سیستم به ظاهر جداگانه اما ذاتاً به هم پیوسته متولد می گردد: مغز و پوست.

آنها به هم پیوسته اند؛ وقتی یکی احساس خجالت می کند، دیگری سرخ می گردد. وقتی یکی احساس درد می کند، دیگری آن را پردازش می کند و وقتی یکی بار پاندمی، ناآرامی های سیاسی، نژادپرستی سیستمی و شرایط رو به وخامت تغییرات آب وهوایی را به دوش می کشد، دیگری جوش می زند.

یا شاید، بسته به پیش زمینه های ژنتیکی شما، جوش نباشد، بلکه به صورت اگزما بروز کند. یا طغیان پسوریازیس (صدفک، بیماری پوستی مزمن خودایمنی) یا بیماری روزاسه (بیماری پوستی که باعث التهاب یا جوش زدن پوست می گردد) یا کاهش خطرناک مایعات بدن؛ ظاهری ملال انگیز، چرب یا حتی پیر!

احساس درد

استرس به کل وجود موجود زنده آسیب می زند؛ آسیب دیدن پوست حداقل پیامد آن است! این در حالی است که از دست محصولات مراقبت از پوست به هیچ وجه کاری برای پوست متأثر از استرس برنمی آید. ران رابینسون، شیمی دان کازمتیک (آرایشی) گفت: بیشتر محصولات برای مصرف کنندگانی است که پوستی سالم دارند

دکتر ویتنی بوو، متخصص پوست و نویسنده کتاب زیبایی پوست کثیف گفت: دو نوع استرس متفاوت وجود دارد: استرس حاد و استرس مزمن. موج ناگهانی استرس یا همان استرس حاد همیشه هم بد نیست. ممکن است حواس شما را جمع کند، وضوح ذهنی را بالا ببرد و به ایجاد کلاژن (پروتیینی که در واقع ترکیب اصلی سازنده غضروف، عضلات، استخوان ها، پوست و تاندون هاست) برای سهولت ترمیم آسیب کمک کند. این نوع استرس بادوام نیست! می آید و می رود.

استرس مزمن یا مداوم نوعی از استرس است که هر موجود ذی شعوری تجربه می کند و باعث آسیب به پوست می گردد.

البته این استرس به کل وجود موجود زنده آسیب می زند؛ آسیب دیدن پوست حداقل پیامد آن است! اما همان طور که دکتر لورتا سیرالدو، متخصص پوست، گفت: پوست عضوی است که ما می بینیم. اما در جامعه ای که استرس ناپایدار نه تنها عادی و معمول بلکه نشانه شاخص موفقیت است، چه راهی برای فریاد اعتراض و شِکوه ضمیر ناخودآگاه بهتر از پوست متأثر از استرس! (با همه اینها نادیده دریافت احساسات آسان تر از نادیده دریافت چهره است.)

چگونه استرس بر پوست شما تأثیر می گذارد؟

بیشتر ارتباط روان با پوست به تولید بیش از حد کورتیزول برمی گردد؛ مهم ترین هورمون استرس و تأثیرگذار بر سطح خارجی پوست.

دکتر بوو گفت: لایه خارجی پوست آب را جذب می کند و مواد حساسیت زا، تحریک کننده ها و آلاینده ها را از بدن دور نگه می دارد. این بخش از پوست به نحوی کارآمد وظیفه بیشتر محصولات مراقبت از پوست موجود در بازار را انجام می دهد و برای رشد و پرورش مناسب به سه چیز نیاز دارد: چربی، آب و میکروبیوم (به تمامی باکتری ها، قارچ ها و دیگر انواع میکروب هایی که در پوست انسان زندگی می کنند، میکروبیوم پوست می گویند)؛ کورتیزول همه آنها را می فرساید و ناتوان می کند!

هنگام استرس کورتیزول تولید چربی های مفید را کُند می کند. دکتر سیرالدو گفت: ما خشک، خشن و بسیار بیشتر تحریک پذیر و ملتهب می شویم! زیرا این چربی های سالم همچون لایه ای محافظ برای ما عمل می کنند.

استرس بدن را وادار به تولید رادیکال های آزاد داخلی می کند. دکتر بوو،متخصص پوست، گفت: شما می توانید رادیکال های آزاد را مانند موشک های کوچک در نظر بگیرید. به این دلیل که آنها سلول ها را برای تخریب هدف قرار می دهند و باعث استرس اکسیداتیو می شوند

بدون لیپید (که چربی هم زیرمجموعه آن است) کافی که پوست را هیدراته نگه می دارد و نمی گذارد رطوبت پوست کاهش یابد، پوست در فرایند ای به نام ترانس اپیدرمال (TEWL)شروع به از دست دادن آب می کند. در همان زمان، کورتیزول تولید بیش از حد سبوم (چربی طبیعی پوست) را تحریک می کند، چربی ای که در ایجاد آکنه نقش دارد.

او گفت: بنابراین در مورد بسکمک از ما، وقتی استرس داریم، پوست مان چرب تر به نظر می رسد و مستعد آکنه است.

همه اینها PH پوست را تغییر می دهد (PH پارامتری است که تعیین کننده اسیدی یا قلیایی بودن یک ماده یا یک محیط است) که میزان طبیعی اسیدی بودن پوست را به خطر می اندازد و محیطی ناخوشایند برای یک تریلیون میکرو ارگانیسم همزیست که با نام میکروبیوم شناخته می شوند و در لایه خارجی پوست و در آن وجود دارد، خلق می کند.

در شرایط ایده آل، میکروبیوم از پوست مراقبت می کند. میکروب هایی وجود دارند که از سبوم (چربی طبیعی پوست) تغذیه و به حفظ سطح چربی سالم کمک می کنند. میکروب هایی وجود دارند که از سلول های مرده پوست تغذیه می کنند؛ لایه بردارهای اصلی و اولیه!

میکروب هایی وجود دارند که پپتیدها و سرامیدها را تولید می کنند؛ دو ماده ای که به زیبایی پوست مربوطند و آن را سفت، محکم و مرطوب نگه می دارند. میکروب هایی وجود دارند که پوست را در برابر آلودگی، نور خورشید و عوامل بیماری زای مهاجم محافظت می کنند.

دکتر بوو گفت: اگر به اندازه کافی از آن چربی های سالم تولید نمی کنید و پوست سالم نیست، زمینی را که این میکروب ها در آن رشد و نمو می کنند، دستکاری و دگرگون کرده اید!

او اضافه کرد: تصور کنید تمام مواد مغذی خاک را از بین ببرید، آیا باغ سبزی های شما قرار است رشد کند؟ درباره پوست هم همین است.

دکتر وولری لوید، متخصص پوست: من اعتقادی قوی به قدرت شفابخشی طبیعت دارم. مردم می گویند، ما وقت نداریم اما این وقت زیادی نمی گیرد. ثابت شده است فقط بیرون رفتن و دیدن یک درخت و تماشای چند پرنده باعث کاهش عوامل التهابی و تنش آفرین در بدن ما می گردد

میکروبیوم به نوبه خود ممکن است رشد بیش از حد باکتری های به اصطلاح بد و از بین رفتن باکتری های خوب را تجربه کند. میکروبیوم بیشتر متمایل به عفونت، تحریک، التهاب و هایپرپیگمنتیشن (لکه های پوستی) است. نسبت به متجاوزان خارجی حساسیت بیشتری پیدا می کند، مانند رادیکال های آزاد حاصل از آلودگی. (رادیکال های آزاد مولکول های ناپایداری هستند که هنگام تجزیه غذا در بدن یا زمانی که بدن در معرض تشعشع یا آلاینده ها مانند دود سیگار قرار می گیرد، تولید می شوند.)

استرس نیز بدن را وادار به تولید رادیکال های آزاد داخلی می کند. دکتر بوو گفت: شما می توانید رادیکال های آزاد را مانند موشک های کوچک در نظر بگیرید. به این دلیل که آنها سلول ها را برای تخریب هدف قرار می دهند و باعث استرس اکسیداتیو می شوند. (استرس اکسیداتیو همان پیروزی رادیکال های آزاد بر دفاع آنتی اکسیدانی بدن ماست و به نوعی به حمله های بیولوژیک به ارگانیزم بدن اطلاق می گردد. به بیان دیگر، استرس اکسیداتیو عدم تعادل بین رادیکال های آزاد و آنتی اکسیدان ها در بدن است.) وقتی رادیکال های آزاد DNA را هدف قرار می دهند، باعث سرطان پوست می شوند.

وقتی رادیکال های آزاد الاستین و کلاژن را هدف قرار می دهند، باعث ایجاد خطوط ریز و چین و چروک می شوند. (پرسلول ترین لایه پوست لایه میانی یا درم (Derm) است که به دو بخش اصلی پروتیین ها و بافت همبند تقسیم می گردد. دو پروتیین اصلی که در این لایه به مقدار زیاد موجود است کلاژن و الاستین است.)

هنگامی که رادیکال های آزاد لیپیدها (دسته ای از مولکول های غیر قابل حل در آب که واحدهای ساختاری آنها را ترکیباتی به نام اسید چرب تشکیل می دهد) را هدف قرار دهند، باعث کمبود آب و آسیب به سطح خارجی پوست و آکنه می شوند.

قراردریافت مزمن و دائم در معرض کورتیزول همچنین مانع تولید اسید هیالورونیک (قوی ترین ماده جذب کننده رطوبت برای پوست) و کلاژن می گردد.

دکتر بوو گفت: همین موارد باعث فربهی، توپُری و جوانی پوست می گردد. وقتی نمی توانید به اندازه کافی تولید کنید، پوست نازک می گردد!

متأسفانه سرم های اسید هیالورونیک و کرم های کلاژن نمی توانند کورتیزول را خنثی کنند. ترکیبات موضعی همان اهداف بیولوژیکی را که ترکیبات طبیعی در بدن تأمین می کنند، ارایه نمی دهند و به ندرت به لایه تحتانی درم (لایه میانی پوست)، جایی که کلاژن و اسید هیالورونیک به طور طبیعی وجود دارد، نفوذ می کنند.

برای رفع و جلوگیری از آسیب رادیکال های آزاد، بشقاب خود را با آنتی اکسیدان ها پر کنید که مولکول های ناپایدار را تثبیت می کند تا پوست را شفاف تر، آرام تر، روشن تر و یکدست تر کند. به گفته دکتر بوو، ویتامین های A و C (فراوان در میوه ها و سبزی ها)، لیکوپن (موجود در گوجه فرنگی)، آستاگزانتین (ماهی آزاد) و پلی فنول (چای سبز و شکلات تلخ) همه گزینه هایی عالی هستند

در واقع از دست محصولات مراقبت از پوست به هیچ وجه کاری برای پوست متأثر از استرس برنمی آید.

ران رابینسون، شیمی دان کازمتیک (آرایشی) گفت: بیشتر محصولات برای مصرف کنندگانی است که پوستی سالم دارند. قرار دادن مانعی شکسته در برابر عناصر و ترکیبات فعال -یا عناصر فراوان- فقط مسائل موجود را تشدید می کند!

دکتر بوو توصیه می کند که از به کار بردن محصولات دارای روغن اسنشیال (Essential Oils) روی پوست خودداری کنید، زیرا ممکن است باعث تحریک پوست گردد: بسکمک از مردم فکر می کنند آنها آرامش بخش و تسکین دهنده هستند، اما برای پوست این طور نیست.

برای درمان تأثیر استرس بر پوست، استرس را دریابید!

با توجه به سیستماتیک بودن بسکمک از عوامل استرس زای مدرن، مدیریت استرس تقریبا غیر ممکن به نظر می رسد. با این حال، طبق گفته دکتر هدر وولری لوید، متخصص پوست 90درصد از استرس ما به دلیل عامل استرس زا نیست بلکه به نحوه مقابله ما با آن عامل استرس زا برمی گردد!

دکتر وولری لوید گفت نخستین قدم برای آرامش مدیتیشن است که سیستم عصبی پاراسمپاتیک بدن را فعال می کند و کورتیزول و التهاب را کاهش می دهد. با تمرین مداوم سطح خارجی پوست آب از دست نمی دهد و رطوبت را نگه می دارد.

دکتر سیرالدو به بیمارانش می گوید مدیتیشن را تغییر زندگی با جادوی مرتب سازی برای ذهن خود بدانند. (تغییر زندگی با جادوی مرتب سازی عنوان کتابی است نوشته ماری کندو، متخصص ساماندهی ژاپنی و در آن اشاره می کند که مرتب سازی، هر چند به معنی تمیزکردن منزل است، اما در عین حال، راهی برای تصمیم گیری بهتر، قوی تر زندگی کردن و رسیدن به آرزوهاست!)

او گفت: سعی کنید مکانی را پیدا کنید که 20 دقیقه در روز آنجا آرام بنشینید و فکر خود را مرور کنید. اگر چیزی به ذهن شما خطور کرد که باعث شادی شما نمی گردد، برای کنارگذاشتن این فکر انرژی صرف کنید.

مدیتیشن نه؟ خب، مسئله ای نیست. تنفس -که ممکن است نوشیدن آب را به عنوان ساده ترین و در عین حال روشی انکارناپذیر در مراقبت از پوست شکست دهد- کافی است!

تحقیقات دکتر هربرت بنسون در دانشکده پزشکی هاروارد نشان می دهد که نفس های عمیق و آرام موجب آرامش می گردد. دکتر بوو هم گفت: می تواند فشار روانی را متوقف کند تا خود را به صورت التهاب جسمی در پوست نشان ندهد. کلاس های کار با نفس به یادگیری این تکنیک کمک می کند.

گفته می گردد قبل از خواب مراقب نور آبی ساطع شده از وسایل الکترونیک باشید. این نورها ریتم شبانه روزی شما را مختل می کند و باعث خواب کم کیفیت می گردد که با افزایش کورتیزول، آسیب رادیکال های آزاد و التهاب مرتبط است.

دکتر وولری لوید گفت: چیزی به سادگی خواب می تواند سطح خارجی پوست را دگرگون کند!

برای رفع و جلوگیری از آسیب رادیکال های آزاد، بشقاب خود را با آنتی اکسیدان ها پر کنید که مولکول های ناپایدار را تثبیت می کند تا پوست را شفاف تر، آرام تر، روشن تر و یکدست تر کند.

به گفته دکتر بوو، ویتامین های A و C (فراوان در میوه ها و سبزی ها)، لیکوپن (موجود در گوجه فرنگی)، آستاگزانتین (ماهی آزاد) و پلی فنول (چای سبز و شکلات تلخ) همه گزینه هایی عالی هستند.

همچنین ورزش باعث افزایش آنتی اکسیدان ها می گردد. (ببینید! بدن یکی دیگر از عناصر محبوب مراقبت از پوست را به تنهایی تولید می کند!) ورزش سطح کورتیزول را کاهش می دهد که این به جوش یا آکنه کمتر و قوی ترشدن سطح خارجی پوست منجر می گردد. اگر هم در فضای باز ورزش کنید، چه بهتر!

دکتر وولری لوید گفت: من اعتقادی قوی به قدرت شفابخشی طبیعت دارم. مردم می گویند ما وقت نداریم اما این وقت زیادی نمی گیرد. ثابت شده است فقط بیرون رفتن و دیدن یک درخت و تماشای چند پرنده باعث کاهش عوامل التهابی و تنش آفرین در بدن ما می گردد.

اگر همه راه های دیگر به شکست منجر شد، گریه کنید!

دکتر پورویشا پاتل، متخصص پوست، گفت: گریه گره گشا و مُسکن استرس است و به کاهش سطح کورتیزول کمک می کند. این می تواند باعث جوش کمتر گردد.

دکتر سیرالدو هم گفت: اینها کارهایی است که می توانیم برای پوست مان و خودمان انجام دهیم که هزینه ای ندارد، اما پاداش و نتیجه آن عالی است.

بالی: سفر به جزیره ای شگفت انگیز در اندونزی