بوکس با سرمربی خارجی هم درجا زد، سه مدال حاصل حضور تیم 10 نفره - راه ساری

رقابتهای قهرمانی آسیایی تایلند در سال ماقبل المپیک از حساسیت ویژه ای برخوردار بود چرا که هم محکی بود برای سرمربی تازه وارد تیم ملی که خیلی به کارنامه خودش ایمان دارد و هم نفرات برتر اوزان مختلف این مسابقات سهمیه دنیای کسب می کردند و شانس دیگری برای کسب سهمیه المپیک به شمار می رفت.

تیم ملی بوکس ایران پس از تمرینات نه چندان پرتعداد خود که سهم بسیاری از آنها را هم رقابتهای انتخابی تشکیل می داد با ترکیب 10 نفره راهی تایلند شد. ترکیبی از مجموع نفرات با تجربه و البته شش بوکسوری که تازه برای اولین بار حضور در این مسابقات را تجربه می کردند.

معلوم نیست در این برهه حساس که تیم ملی بیش از هر زمان دیگری به افزایش شانس حضور در رقابتهای کسب سهمیه المپیک احتیاج دارد کمیته فنی با چه توجیهی شش نماینده بی تجربه و تازه کار را به این رقابتها اعزام نموده است. هرچند دو مدال از سه مدال بدست آمده هم توسط همین تازه کارها کسب شد وبر همین موضوع هم باید تامل کرد که چرا باتجربه های بوکس ایران دچار چنین افتی شده اند.

مسئولان فدراسیون بوکس که ابتدا فرصتی سه ماهه برای وینکوف سرمربی اوکراینی در نظر گرفته بودند و با پیشنهاد وزارتخانه این مهلت آزمایشی به 6 ماه افزایش پیدا کرد حالا شاید به هشدارهای روزهای ابتدایی دلسوزان بوکس رسیده باشند که جذب سرمربی که تنها کارنامه اش مربیگری در تیم ملی اوکراین بوده است خیلی هم منطقی نیست.

وینکوف که با بهانه مسائل تغذیه ای و مکمل های غذایی قصد سرپوش گذاشتن روی ضعف های خودش را داشت نتوانست هیچ تغییری در تیم ملی بدهد. به گفته همین بوکسورهای تیم ملی حتی تمرینات تیم هم بر عهده استکی مربی تیم بوده است که شاید با آمدن وینکوف تنها حوزه اختیارات وی و همکارانش کمتر شده باشد و همین سه مدال را هم باید مدیون شناسایی پدیده ها و فرصت گذاشتن وی روی تیم ملی باشیم.

لیگ حرفه ای بوکس دنیا تیری در تاریکی برای بوکسورهای ایرانی

شاید تنها اقدام فدراسیون بوکس نامه نگاری برای افزایش نمایندگانش در رقابتهای لیگ حرفه ای بوکس دنیا باشد. بعید به نظر می رسد پشت قبول این درخواست ها از سوی مسئولان لیگ حرفه ای هم منطقی باشد چرا که تقریبا به تمام درخواست ها برای حضور نمایندگان کشورمان پاسخ مثبت داده شده بدون اینکه در خصوص آمادگی این بوکسورها تحقیقی گردد. البته این هم تیری در تاریکی است ولی حتی اکبر احدی سرمربی تیم ملی بوکس حرفه ای در تبادل نظر با خبرنگاران در این خصوص گفت: کسب سهمیه المپیک در رقابتهای لیگ حرفه ای بوکس دنیا کار بسیار سختی است. بوکسورها باید با برترین های دنیا در وزن خود رقابت بدهند. احسان روزبهانی کار بسیار بزرگی کرد و به دست آوردن سهمیه از این کانال خیلی سخت است ولی تمام تلاشمان را می کنیم.

نگاهی به عملکرد 10 بوکسور ایران در قهرمانی آسیا

در حالی که تیم ملی ایران در دوره گذشته قهرمانی آسیا در وزن 49 کیلوگرم نماینده ای نداشت هومن طوقانی نه چندان آماده با تصمیم کمیته فنی در جمع مسافران تایلند نهاده شد. طوقانی در همان ملاقات نخست خودش به نماینده ژاپن باخت و خداحافظی زودهنگامی با رقابتها داشت. در وزن 52 کیلوگرم سجاد محمدپور که با پیگیری های علیرضا استکی به لیگ حرفه ای دنیا راه یافت و یکی از چند نماینده ایران در APB شد در دور اول استراحت کرد و در دور بعد مقابل بوکسور ترکمنستانی باخت تا نشان دهد برای رینگ حرفه ای که برترین های دنیا حریفش هستند هم آماده نیست.

در وزن 56 کیلوگرم رضا کرزبری که باز هم اولین حضورش را تجربه می کرد به فیلیپین باخت و خیلی زود حذف شد.

ادامه ناکامی های بوکسور وزن 60 کیلوگرم کشورمان در رقابتهای حساس این بار هم تکرار شد. فروتن گل آرا که برنز مسابقات قهرمانی آسیایی مغولستان را هم در کارنامه خود دارد پس از برد نمایندگان بوتان و سریلانکا مقابل بوکسور ازبک باخت تا هم رسیدن به مرحله نیمه نهایی را از دست بدهد و هم سهمیه دنیای را...

در وزن 64 کیلوگرم دانا اسماعیل زاده که اولین تجربه آسیایی خود را پشت سر می گذاشت مقابل حریف ازبک در نخستین ملاقات مثل دیگر هم تیمی هایش باخت و حذف شد.

در وزن 69 کیلوگرم امین قاسمی پور که یکی از باتجربه ترین بوکسورهای تیم ملی به شمار می رفت و همه انتظار داشتند دست پر به کشور برگرد علیرغم برد مقابل حریف نه چندان سرسخت قطری خود در دور دوم مقابل نماینده مغولستان باخت و حذف شد.

سجاد محرابی هم که در دوره قبلی مسابقات آسیایی به مدال برنز رسید موفقیت خود را تکرار کرد. محرابی پس از استراحت در دور نخست در دور دوم به مصاف نماینده کره جنوبی رفت و پس از برد این نماینده بوکسور تایلندی را هم شکست داد و ضمن قطعی کردن مدال برنز خود سهمیه رقابتهای دنیای را نیز کسب کرد. وی در نیمه نهایی در مصاف با بوکسور ازبک باخت و به همین مدال برنز قناعت کرد.

در وزن 81 کیلوگرم حسن شاهینی که پدیده تیم ملی در این رقابتها نیز بود در اولین تجربه آسیایی اش ابتدا بوکسور مغولستانی را شکست داد و سپس با پیروزی مقابل حریف بوتانی خود ضمن قطعی کردن مدال برنز سهمیه دنیای کسب کرد. شاهینی تنها در دور سوم در مصف با بوکسور قزاق باخت و با همان مدال برنز رقابتهای خود را در آسیا به سرانجام رساند.

در وزن 91 کیلوگرم رضا مرداخانی هم که برای اولین بار در مسابقات قهرمانی آسیا شرکت پیدا می کرد پس از یک دور استراحت، حریف چینی را برد و با تنها یک پیروزی هم مدال برنز خود را قطعی کرد و هم سهمیه دنیای گرفت. مرادخانی در نیمه نهایی مقابل بوکسور ازبک باخت و به کار خود با مدال برنز انتها داد.

در وزن 91+ عبدالمجید سپهوندی با کوله باری از تجربه در حالی که نقره مسابقات قهرمانی آسیا 2011 را نیز در کارنامه خود داشت علیرغم برد در مبارزه نخست مقابل کره جنوبی، در ملاقات دوم در برابر چین باخت و ناباورانه از مسابقات کنار رفت.

ابهامات انتخاب سرمربی خارجی

فدراسیون بوکس که همواره از مشکات اقتصادی گله می نماید باید خیلی محتاطانه بودجه خود را صرف مربی خارجی می کرد. به نظر می رسد جذب سرمربی با کارنامه ای مثل وینکوف آن هم در این برهه زمانی کاری اشتباه بود. نتایج ملی پوشان در قهرمانی آسیا به خوبی گویای این بود که او نتوانسته تغییری در تیم ملی بدهد . شاید هم باید فرصت بیشتری به وینکوف داد. آن قدر که المپیک هم بیاید و برود و بوکس باز هم فریاد ناداوری سر بدهد و نتیجه نگرفتنش را گردن دلایل و بهانه های تمام نشدنی بیاندازد.

بوکس یا باید با همین مربیان داخلی ادامه بدهد و رئیس فدراسیون به جای پشت خالی کردن آنها در کنارشان باشد یا اینکه یک مربی درجه یک برای این رشته پرشانس برای کسب مدال بیاورد حتی قرض کند و بدهکار بماند اما پس از مسابقات سرش را بابت انتخاب شایسته اش بالا بگیرد و تحولی در این رشته رو به افول بدهد. نه اینکه پس از هر مسابقه بگوییم خوب بوده ایم و اگر ناداوری نبود و اگر به قزاق نمی خوردیم و اگرهای زیادی که با برنامه ریزی درست دیگر احتیاجی نخواهد بود آنها را به فرهنگ وازگان هر جمله اضافه کرد.

واحدی: واحدی: وبسایت خبری، تفریحی و سرگرمی