باتری های قلم و نیم قلم؛ زباله ای کوچک اما خیلی خطرناک ، سرنوشت این باتری ها در ایران چه می شود؟ - راه ساری

به گزارش خبرنگاران، با وجود پیشرفت تکنولوژی و فناوری های نوین و اضافه شدن شارژر برای ابزار مختلف، هنوز هم استفاده از باطری های ساعتی، نیم قلم و قلم متداول است و آمارها نشان می دهد که هر خانواده میانگین 10 باطری در سال استفاده می کند. عمر مفید این باطری ها که برای کنترل تلویزیون، ساعت، موس رایانه، عروسک و....استفاده می شود بسیار کوتاه است، پس بنابراین خیلی زود تبدیل به زباله می شود، زباله ای که اغلب مردم با نحوه دفع آن آشنا نیستند و آن را مانند زباله های دیگر به مخازن شهری می فرستند.

خطر این باتری ها چیست؟

به طور کلی انواع باتری های یک بار مصرف و باتری های قابل شارژ مانند باتری رایانه ها، گوشی های تلفن همراه، تجهیزات رایانه ای، تلویزیون، باتری خودرو، باتری های ups، باتری کتابی و… جزو پسماندهای الکترونیکی محسوب می شوند. این پسماندها به دلیل وجود فلزات سنگین و سمی مانند سرب، آلومینیوم، نیکل و موادی مانند جیوه، آرسنیک و کادمیوم شدت خطرناک هستند.

سازمان ملل متحد در گزارش سال گذشته خود خبر از 800 میلیون کودکِ در معرض خطر مسمومیت ناشی از آب های آلوده به آرسنیک و سرب داد. در بخشی از این گزارش، سموم باتری های غیر قابل بازیافت، سرب باتری های خودرو و سایر باتری های قابل بازیافت، به عنوان یکی از منابع مهم تولید سرب معرفی شده اند. این سموم با نفوذ در آب های زیرزمینی، در پوسته زمین و خاک سطحی می رسند و محصولات کشاورزی، آب های آشامیدنی جاری و به طور کلی در خوراک روزانه گیاهان و جانوران وارد می شوند و سلامتی ما را به خطر می اندازند.

خاتمه باتری های مصرف شده در ایران

اما کارشناس ارشد بازیافت زباله درباره این باتری های خانگی می گوید: باتری های خانگی که حاوی فلزات سنگین و سمی هستند، پایداری زیادی در خاک داشته و به ریشه گیاهان آسیب می زنند. همچنین این نوع باتری ها باعث آلودگی آب های زیرزمینی شده و در نهایت وارد چرخه زندگی انسان می شوند که بسیار خطرناک است. در برخی موارد فلزات موجود در باتری های خانگی ممکن است وارد مواد خوراکی شده و در نهایت باعث عقیم شدن افراد شود.

کامیار فیلسوفی با بیان اینکه بازیافت انواع باتری نیاز به فناوری چندان بالایی ندارد و امکان این کار در کشور وجود دارد، گفت: اما متاسفانه سیستم جمع آوری زباله و تفکیک زباله از مبدا در کشور ناقص بوده و به همین دلیل بازیافت باتری های خانگی در کشور تا به امروز انجام نشده است. این در حالی است که هم اکنون باتری خودرو در کشور بازیافت می شود.

او به تجربه کشورهای پیشرفته در این باره اشاره کرد و افزود:در این کشورها، ماموران جمع آوری زباله از دستگاه های نمایشگر ویژه ای برای تشخیص باتری های موجود در کیسه های زباله استفاده می کنند و در صورت وجود هرگونه باتری در کیسه های زباله خانگی فرد خاطی با جریمه سنگینی روبرو می شود. باتری کالایی است که اگر بازیافت نشود مانند یک بمب ساعتی است و در درازمدت می تواند عواقب خطرناکی روی زندگی انسان بگذارد.

فیلسوفی ادامه داد: روی بسیاری از باتری های خانگی درج شده که پس از مصرف در سطل زباله انداخته نشده و با سایر زباله ها ترکیب نشوند. این در حالی است که در کشور ما به دلیل اطلاع رسانی کم و همچنین بازیافت نشدن باتری های خانگی، این محصول همراه با سایر زباله ها در خاک دفن می شود.

چگونه این باتری ها را بازیافت کنیم؟

همه باتری های قابل بازیافت اعم از باتری خودرو، باتری موتور سیکلت، باطری UPS و حتی باتری های اتمی و خورشیدی، دارای عمر مفید مشخصی بین 2 الی 3 سال هستند. عمر مفید، یعنی بازه زمانی که یک باتری عملکرد قابل قبولی خوبی دارد.

دلیل اصلی قابل بازیافت بودن باتری های فرسوده، سرب و سایر فلزات گران قیمت تشکیل دهنده باتری است. به همین دلیل، شرکت های ارائه کننده خدمات خرید باتری فرسوده با خرید باتری های اسقاطی و فرسوده نظیر باتری فرسوده یو پی اس، باتری اسیدی فرسوده، باتری فرسوده لیفتراک و… علاوه بر فعالیت مالی، قدمی برای حفظ محیط زیست برمی دارند. البته این شرکت ها در ایران چندان فعال نیستند اما کارشناسان محیط زیست پیشنهاد می دهند که برای بازیافت، آنها را همراه با زباله های دیگر دفع نکنید و به صورت جداگانه به مراکز بازیافت زباله شهرداری تحویل دهید.