با نامزدهای گلدن گلوب 2019 و عجایب این دوره بیشتر آشنا شوید - راه ساری

1) فیلم معاون رییس جمهور (The Vice) با گلدن گلوب راهش را در فصل جوایز باز نموده است. این فیلم به کارگردان آدم مک کی که فیلم تحسین شده رکود بزرگ را پیش تر از او دیده بودیم، نامزد شش جایزه گلدن گلوب شده و تقریبا در همه بخش های اصلی حضور دارد.

2) کنستانس وو، بازیگر فیلم آسیایی های ثروتمند دیوانه (Crazy Rich Asians) در بخش بهترین بازیگر نقش اول کمدی یا موزیکال نامزد شد. خود فیلم هم در بخش بهترین فیلم کمدی یا موزیکال نامزد شده است. در بیست سال گذشته این تنها فیلم هالیوودی است که تمام بازیگرانش آسیایی هستند. آخرین بار که یک بازیگر زن آسیایی نامزد دریافت جایزه گلدن گلوب شده بود به سال 1974 برمی گردد. وقتی ایون الیمن برای بازی در فیلم Juses Christ Superstar نامزد دریافت جایزه شد. بسیاری معتقدند که این یک پیروزی بزرگ برای آسیایی-آمریکایی های مقیم هالیوود است.

3) نادیده دریافت دیمین شزل و فیلم نخستین انسان احتمالا بزرگترین شگفتی در اعلام نامزدهای گلدن گلوب بود. فیلمی که امتیاز 84 از 100 را از منتقدان دریافت نموده است. فیلمی که کارگردانش برای هر دو فیلم قبلی اش یعنی ویپلش و لالالند در دو سال متوالی هم نامزد گلدن گلوب و هم اسکار شده بود و حالا فقط کلر فوی، بازیگر آن نامزد دریافت جایزه شده. نه از نامزدی بهترین فیلم برای این داستان بیوگرافیک درباره نیل آرمسترانگ خبری است نه دیمین شزل برای کارگردانی اش نامزد شده و نه حتی رایان گاسلینگ برای بازی در نقش نیل آرمسترانگ.

4) صد سال هم که بگذرد تشخیص اینکه معیار گلدن گلوب برای انتخاب فیلم های بخش کمدی یا موزیکال چیست سخت ترین کار دنیا است. مثلا سال جاری چارلیز ترون برای بازی در درام غم انگیز و افسرده نماینده تالی جیسون ریتمن در بخش بهترین بازیگر زن کمدی یا موزیکال نامزد دریافت جایزه شده است. فیلمی که با هیچ معیاری کمدی و موزیکال نیست! البته بعد از اینکه چند سال پیش مریخی ریدلی اسکات را هم جزو فیلم های کمدی یا موزیکال گذاشتند متوجه شدیم که این بخش هیچ حساب و کتابی ندارد. فیلم حماسه کولی که درباره زندگی یک موزیسین است و قاعدتا طبق تریلرها قطعاتی از گروه کویین هم در فیلم پخش می گردد، در بخش بهترین فیلم درام نامزد شده و به جایش فیلم معاون رییس جمهور آدام مک کی در بخش موزیکال یا کمدی نامزد است. با توجه به اینکه قبلا فیلم رکود بزرگ هم در گلدن گلوب در همین بخش نامزد شده بود بنظر می رسد کوچکترین شوخی های سیاه فیلم های آدام مک کی هم برای رای دهندگان گلدن گلوب حکم کمدی دارد!

5) و آخرین نکته اینکه بنظر می رسد دنیا سینما همچنان تحت تاثیر جنبش های اجتماعی این چند سال است. از جمله جنبش های مربوط به تبعیض نژادی، برابری زنان یا metoo#. میان همه فیلم های ابرقهرمانی مهم سال جاری که امتیازهای خوبی از منتقدان دریافتد فیلم بلک پنتر (پلنگ سیاه) در بخش درام نامزد شده است. فیلمی که برای اولین بار یک ابرقهرمان سیاهپوست را روی پرده سینما نشان مان می دهد. همین اتفاق در مورد فیلم اسپایک لی هم افتاده. اسپایک لی همیشه کارگردان متوسطی بوده اما در بلکککلنزمن هم مثل بقیه فیلم های دغدغه های تبعیض نژادی را نمایش می دهد.

نامزدهای گلدن گلوب 2019 بخش بهترین فیلم درام

پلنگ سیاه (بلک پنتر)Black Pantherکارگردان: رایان کوگلرامتیاز متاکریتیک: 88 از 100

بلک پنتر یکی از کاراکترهای کمیک بوک های مارول است. این کاراکتر که توسط جک کربی خلق شد را اولین بار در چهار شگفت انگیز دیدیم. بلک پنتر در حقیقت پادشاه یک قبیله آفریقایی و محافظ آنهاست. او هم به علوم مسلط است و هم تعالیم فیزیکی دیده. به ثروت های قبیله اش، واکاندا و تکنولوژی های آنها دسترسی دارد. حالا قرار است قدم جلو بگذارد و با گذشته قبیله اش چالش کند تا آنها را به سوی آینده ای جدید ببرد. چدویک بوسمن بازیگر نقش اصلی فیلم است. منتقدان می گویند که فیلم هم مفاهیم عمیقی دارد و همزمان دیدنش از لحاظ بصری هم لذت بخش است. صحنه های اکشن اش دیوانه وار است. آنها از کارگردانی کوگلر هم زیاد تعریف نموده اند. این سومین فیلم کارنامه کوگلر در مقام کارگردان است و مهم ترین فیلمش قبل از بلک پنتر قسمت اول کرید بود. فیلم با بودجه 200 میلیون دلاری فراوری شد و بیش از یک میلیارد و 300 میلیون دلار در گیشه فروش کرد.

بلکککلنزمنBlacKkKlansmanکارگردان: اسپایک لیامتیاز متاکریتیک: 83 از 100

اسپایک لی نامزد دو جایزه اسکار از اواخر دهه 80 آغاز به فیلمسازی کرد و اوایل دهه 90 با فیلم هایی مثل مالکوم ایکس مشهور شد. فیلم هایی که به ماجرای سیاهپوستان و جنبش های آنان یا تبعیض نژادی می پرداخت. بلکککلنزمن هم از همان دسته فیلم هاست. جان دیوید واشنگتن و آدام درایور بازیگران نقش اصلی فیلم هستند. فیلم برمبنای یک داستان واقعی است. فیلم بیوگرافیکی درباره ران استالورث افسر پلیس آمریکایی از کلرادو که موفق می گردد درون یکی از گروه های زیرمجموعه کوکلکس کلان ها نفوذ کند. فیلم برمبنای اتفاقات واقعی روایت می گردد. منتقد تایم درباره فیلم نوشته: هم شوخ طبعانه است و هم با سلیقه زیاد کارگردانی شده. و اگر لی این فیلم را قبل از نوامبر 2016 ساخته بود می شد گفت که فیلمش پیشگویانه و هشداردهنده است. بلکککلنزمن فیلمی خشمگینانه است اما به همان اندازه هم سرگرم نماینده. لی روی دقیقه به دقیقه فیلمش کنترل دارد و با دقت لحنش را تغییر می دهد. فیلم با بودجه محدود 15 میلیون دلار فراوری شد و در گیشه بیش از 88 میلیون دلار فروخت.

حماسه کولیBohemian Rhapsodyکارگردان: برایان سینگرامتیاز متاکریتیک: 49 از 100

بوهمین راپسودی یا حماسه کولی نام قطعه مشهوری از گروه راک انگلیسی کویین است که توسط فردی مرکوری پایه ریزی شد. فردی مرکوری یکی از صداهای ماندگار موسیقی راک در دهه 70 بود. این فیلم داستان زندگی مرکوری را از ابتدای گروه کویین تا کنسرت مشهور live aid در دهه 80 روایت می نماید. وقتی مرکوری درست قبل از کنسرت به اعضای گروه خبر داد که به بیماری ایدز مبتلاست. ایدز در آن موقع هنوز بیماری قابل درمانی نبود و باعث شد مرکوری به باشگاه جوانمرگ های موسیقی بپیوندد. برایان سینگر انتخاب عجیبی برای یک فیلم بیوگرافیک موزیکال بود. بیشتر برای ساخت سریال های تلویزیونی مشهور بود و کارگردانی سری فیلم های مردان ایکس (ایکس من). فیلم با بودجه 50 میلیون دلاری ساخته شد و بیش از 550 میلیون دلار فروش کرد. نقش فردی مرکوری را رامی مالک بازی می نماید که با سریال آقای روبات مشهور شد. منتقدان می گویند آن حس و حال جمعیت و آهنگ های کویین ممکن است برای برخی از مخاطبان جذاب باشد. فیلم سه پرده کلاسیک دارد و هر سه پرده هم خوب است اما واقعا آن طور که باید هیجان ها را برانگیخته نمی نماید. اما یکی از بخش هایش آنقدر سرگرم نماینده است که هر چیز دیگری را فراموش می کنید و فقط از آن لذت می برید.

اگر خیابان بیل می توانست حرف بزندIf Beale Street Could Talkکارگردان: بری جنکینزامتیاز متاکریتیک: 87 از 100

بری جنکینز را تا دو سال پیش و فیلم مهتاب کسی نمی شناخت. مهتاب که درباره کودکی و نوجوانی یک پسربچه آفریقایی-آمریکایی در میامی بود ناگهان ستاره اقبال او را درخشان کرد. فیلم در اسکار در کمال حیرت جایزه بهترین فیلم را در رقابت با لالالند از آن خودش کرد. اگر خیابان بیل می توانست حرف بزند باز هم درامی درباره ماجراهای تبعیض نژادی است. داستانی زنی در محله هارلم (محله سیاهپوستان آمریکا) که در کوشش است ثابت کند نامزدش که به اتهام ارتکاب یک جرم دستگیر شده، بی گناه است. برای اینکه درام مخاطب را بیشتر همراه کند زن اولین فرزندش را هم باردار است. منتقدان می گویند که در برخی صحنه ها فیلم بیشتر شبیه یک نمایشنامه است که با دقت و وسواس زیاد اجرا شده. فیلم در ریشه هایش درباره عشق حرف می زند. عشقی که هم خانوادگی و هم رومانتیک است. جنکینز فیلمی ساخته که سرشار از گرما و لحظات دلنشین است. با توجه به نظرات منتقدان می گردد امید داشت که اگر خیابان بیل می توانست حرف بزند از مهتاب فیلم بهتر و گرم تر و دوست داشتنی تری باشد. کنار بلک پنتر و بلکککلنزمن این سومین فیلمی است که قهرمانش سیاهپوست است و نامزد دریافت جایزه گلدن گلوب بهترین فیلم شده.

ستاره ای متولد شده استA Star is bornکارگردان: بردلی کوپرامتیاز متاکریتیک: 88 از 100

سال 1937 ویلیام ولمن از روی داستانی که خودش نوشته بود فیلمنامه ای اقتباس کرد که نتیجه اش اولین فیلم ستاره ای متولد شده است بود. سال 1954 جورج کیوکر بزرگ سراغ این قصه رفت در حالی که جودی گارلند و جیمز میسون، ستاره های بزرگ سینما جلوی دوربین اش بودند تا داستان افول و درخشش را در عالم هنر تصویر نمایند. اما اولین فیلم بردلی کوپر در مقام کارگردان بیشتر از همه به آن نسخه ای از ستاره ای متولد شده است نزدیک است که فرانک پیرسون آن را ساخت و باربارا استرایسند نقش اصلی را بازی کرد. مهم ترین نکته فیلم بردلی کوپر انتخاب لیدی گاگا خواننده مشهور به عنوان بازیگر نقش اصلی اش بود. فیلم داستان زن جوان بااستعداد عاشق موسیقی است. مرد موزیسین کهنه کار مشهور در حالی که خودش رو به افول می رود به زن یاری می نماید تا روی صحنه بدرخشد. در صفحه imdb ژانر فیلم موزیکال است اما در بخش درام نامزد شده. فیلمی که هم دل مردم را در گیشه به دست آورد و هم منتقدان دوستش دارند. منتقد تلگراف نوشته است: داستان ستاره ای متولد شده است به قدمت صنعت نمایش و سرگرمی است اما فیلم بردلی کوپر به طرز متعجب نماینده ای تر و تازه بنظر می رسد. کوپر یک داستان عاشقانه آرام ساخته است و شیمی گاگا و بردلی کوپر عالی است.

نامزدهای گلدن گلوب 2019 بهترین بخش کمدی یا موزیکال

آسیایی های ثروتمند دیوانهCrazy Rich Asiansکارگردان: جان ام.چوامتیاز متاکریتیک: 74 از 100

این کمدی-رومانتیک معاصر شگفتی سال جاری گیشه سینماها بود. فیلم اقتباسی از یک رمان پرفروش است. ریچل چو دختر آسیایی الاصلی است که در نیویورک زندگی می نماید. او با یک پسر سنگاپوری نامزد می گردد و به سنگاپور می روند تا با خانواده پسر آشنا شوند. خانواده ای که ثروت شان از حد تصور دختر فراتر است و اول کار خودش را در مقابل ثروت آنها می بازد. تا پیش از این فیلم کسی جان ام.چو را نمی شناخت. فیلمسازی که اکشن های نه چندان مطرح ساخته بود. قسمت دوم فیلم هیجان انگیز حالا منو می بینی (Now you see me 2) را هم ساخته بود که البته به خوبی قسمت اول آن نبود. حالا اما فیلمسازی است که از روی کتاب کوین کوآن با بودجه 30 میلیون دلاری فیلمی ساخته که بیش از 230 میلیون دلار فروخته است. منتقدان هم معتقدند که چو توانسته با فیلمش ژانر کمدی-رمانتیک را احیا کند. فیلمی که بامزه است و از لحاظ احساسی هم اتفاقا فیلم عمیقی از کار درآمده که چند لایه دارد. آسیایی های ثروتمند دیوانه از معدود فیلم های نامزد شده در این بخش است که حضورش منطقی به نظر می رسد. هرچند بعید است به جز گلدن گلوب جای دیگری آن را تحویل بگیرند.

سوگلیThe Favouriteکارگردان: یورگوس لانتیموسامتیاز متاکریتیک: 91 از 100

یورگوس لانتیموس، کارگردان متفاوت یونانی، از سال گذشته آغاز به ساختن فیلم هایی با بازیگران هالیوودی کرد. در فیلم کشتن گوزن مقدس نیکول کیدمن و کالین فارل حضور داشتند و البته فیلم به اندازه کارهای قبلی لانتیموس که در یونان ساخته شده بود، تحویل گرفته نشد. اما حالا درام تاریخی سوگلی با مثلث درخشان بازیگری الیویا کولمن، ریچل وایز و اما استون شانس بزرگ فصل جوایز است. داستان فیلم در اوایل قرن هجدهم در انگلستان روایت می گردد. ملکه آن نحیف و شنماینده و سست عنصر عملا اداره مملکت را به دست دوستش لیدی سارا داده. همه چیز خوب پیش می رود تا اینکه یک ندیمه جدید به اسم ابیگل از راه می رسد و مثلث حسادت و قدرت شکل می گیرد. فیلم در اکران محدودش فروش موفقی داشت. منتقدان می نویسند: فیلم لانتیموس یکی از آن آثار نادری است که انرژی سه استعداد بزرگ در آن جمع شده که در اوج کارنامه بازیگری شان هستند. با دیالوگ های درخشانی که می گردد از آنها نقل قول کرد. فیلم اجرای خوب ماهرانه ای دارد. فیلمی که میان تراژدی و کمدی در نوسان است.

کتاب سبزGreen Bookکارگردان: پیتر فارلیامتیاز متاکریتیک: 70 از 100

فیلم موفق راننده خانم دیزی با بازی مورگان فریمن را یادتان هست؟ اینجا موقعیت داستانی را باید برعکس کنید. ماهرشالا علی نقش یک پیانیست کلاسیک آفریقایی-آمریکایی مشهور را بازی می نماید که در دهه 60 در آمریکای جنوبی راننده سفیدپوستی دارد. طبعا می توانید حدس بزنید چه چالش هایی در جامعه بیرون از رابطه دو نفره آنها شکل می گیرد. پیتر فارلی استاد ساختن کمدی های موقعیت است. بهترین فیلم هایش یه چیزی درباره مری هست (There is something about mary) و احمق و احمق تر هستند اما حالا با کتاب سبز به کلاس بالاتری در فیلمسازی دست پیدا نموده است. منتقدان معتقدند که فیلم فارلی موفق می گردد مخاطبش را راضی نگهدارد. قهرمانان و ضدقهرمانان کلاسیک مشخصی دارد. نویسندگان موقع نوشتن از مجامع سیاه و سفید نکات دقیق و ظریفی را بیان می نمایند. مهم ترین نکته این است که هر چند فارلی به بستر اجتماعی که داستان فیلم در آن اتفاق می افتد اشاره می نماید اما حواسش است که از رابطه میان قهرمانانش در هیچ لحظه ای از فیلم غافل نگردد.

بازگشت مری پاپینزMary Poppins returnsکارگردان: راب مارشالامتیاز متاکریتیک: -

یکی از پر سر و صداترین پروژه های سینمایی سال جاری بود. ادامه فیلم محبوب کمپانی دیزنی در سال 1964 با نقش آفرینی جولی اندروز. اولین فیلمی که دیزنی ساخت و با استقبال زیادی هم روبه رو شد. فیلم مری پاپینز را رابرت استیونسن ساخته بود که برنده 5 جایزه اسکار شد. در نسخه جدید امیلی بلانت جای جولی اندروز را گرفته است و راب مارشال هم کارگردان قسمت جدید است. چند دهه بعد از آن ملاقات اولیه مری پاپینز با خانواده بنکس، او دوباره به یاری آنها می آید. مایکل ازدواج نموده و بچه دار شده و بچه هایش دوران سختی را سپری می نمایند. مری پاپینز با نیروهای جادویی اش می آید که به آنها یاری کند. راب مارشال سابقه ساخت موزیکال های درخشانی مثل شیکاگو و نه (Nine) را دارد و به همین دلیل هم امید زیادی می رود که بازگشت مری پاپینز موزیکال خوبی از کار دربیاید. هنوز فیلم اکران عمومی نشده که منتقدان درباره اش نظر بدهند.

معاون رییس جمهورViceکارگردان: آدام مک کیامتیاز متاکریتیک: -

دیک چنی بعد از جورج بوش مهم ترین فرد ایالات متحده آمریکا در زمان ریاست جمهوری او بود. او بدون پایبندی به بروکراسی و به تدریج تبدیل به یکی از قدرتمندترین سیاستمداران آمریکا شد و در سیاست های ایالات متحده تغییراتی به وجود آورد که آثار آن هنوز هم دیده و احساس می گردد. آدام مک کی با فیلم کمبود بودجه (Big short) نشان داده که استاد ریتم، سیاست و اقتصاد است و خیلی خوب می تواند با این مفاهیم در فیلم هایش بازی کند. در معاون رییس جمهور یک بار دیگر با کریستین بیل همکاری نموده و از آنجایی که بازی در نقش سیاستمداران عموما مورد توجه منتقدان قرار می گیرد امید زیادی می رود که بیل در نقش دیک چنی در فصل جوایز موفق گردد. این فیلم هم هنوز اکران گسترده نداشته که نظر منتقدان را درباره اش بنویسیم.

parisro.ir: دیدار از زیباترین شهر اروپا و کشور فرانسه

italyro.ir: سفر به اروپای شگفت انگیز