رویای بی دست در ول آباد - راه ساری

محله ای هست به نام ول آباد. چرا؟ چون این محله نه به شهر تعلق دارد که امکانات شهری داشته باشد و نه یک روستای آباد است که از حداقل ها بهره مند شود. اینجا تا چشم کار می نماید خاک است و گرد و غبار؛ آن هم آغشته به نخاله های ساختمانی که خیلی وقت است در ول آباد تخلیه می شوند.

غیر از اینها سگ های ولگرد هم هستند و این، همه سهم ول آبادی ها از جهانست که از همه چیز محرومند. نه که محروم از لذت های جهان. محروم از آب، گاز، برق و ...

ول آباد یکی از محله های حاشیه ای شهر کرمان است که در یک کیلومتری شهر واقع شده است و از یک طرف به شهر کرمان و از طرف دیگر به روستای شرف آباد راه دارد. ول آبادی ها هنوز در چادر زندگی می نمایند و دورافتاده و محرومند.

رویای 2 ساله یکی از بچه های ول آباد است. وقتی 6 ماهه بوده، دچار اسهال و استفراغ می شود. رویا را به بهداری می برند و به او آمپول می زنند اما پس از این اتفاق کم کم انگشت هایش کبود می شوند و ناخن هایش می افتند. این روند طوری پیش می رود که هر دود دست رویا کاملا سیاه می شوند و مجبور می شوند آن را قطع نمایند.

البته دکترها معتقدند که این، نظر شخصی پدر و مادر رویاست و امکان ندارد با یک آمپول چنین اتفاقی برای این دختر دو ساله بیفتد. دکترها معتقدند که رویا از یک بیماری عروقی رنج می برد.

پدر رویا در کوشش است که بتواند برای دخترش دست مصنوعی بسازد. پزشک ها معتقدند که در حال حاضر سن رویا برای پروتز دست بسیار کم است و باید بزرگ تر شود و در حال حاضر نیازمند یک جراحی مهم تر است؛ جراحی ای که انگشت شست رویا را از چهار انگشت دیگرش جدا کند.

رویا فرزند سوم و آخر خانواده است و حالا مادرش فرزند چهارم را هم باردار شده است. رویا مثل بقیه بچه های ول آبادی تفریح خاصی ندارد. یا سرگرم بازی با توله سگ هاست و یا دارد توی سطل آشغال های دور و اطراف دنبال اسباب بازی می شود. گاهی هم با خواهر بزرگش سرگرم بازی می شود. رویا و بقیه بچه های ول آباد کفشی برای پوشیدن ندارند و معمولا پابرهنه در زمین های خاکی مشغول بازی می شوند.

این تصاویر توسط ساره تجلی (عکاس خبرگزاری خبرنگاران) در منطقه ول آباد ثبت شده است.

خبرنگاران - سهیلا صدیقی

parisro.ir: دیدار از زیباترین شهر اروپا و کشور فرانسه

italyro.ir: سفر به اروپای شگفت انگیز