طبیعت درمانی راهی برای درمان بیماری - راه ساری

طبیعت درمانی در دهه های اخیر مورد توجه بسیاری از پژوهشگران قرار گرفته است.

از دوران گذشته تا کنون هرگاه فردی دچار بیماری یا افت روحی می گردد، تجویز پزشکان به عنوان یکی از روش های درمانی، انتقال فرد به مکانی آرام یا ساحلی دور از هیاهوی شهر بوده است.

محبوبیت مکان های تفریحی چون پارک، اردو، محدوده های شهری و حتی پیاده روی در فضاهای سبز اطراف شهر برای آزادسازی فکر گواهی است بر این که طبیعت، غوغا و التهاب درون را آرام می نماید. دانشمندان اخیراً از تجویز ساده پیاده روی و گردش فراتر رفته و به مطالعه گسترده نیروی شفابخش طبیعت پرداخته اند.

ما در مقایسه با نیاکانمان، از طبیعت فاصله بسیار زیادی گرفته ایم. 50 درصد مردم در فضاهای شهری زندگی می نمایند و این رقم تا سال 2050 به 70 درصد افزایش خواهد یافت. ازدیاد شهرنشینی نسبت مستقیمی با افزایش بیمارهای روحی به ویژه اضطراب و افسردگی دارد.

بر اساس مطالعات دو دهه اخیر افرادی که در منطقه ها روستایی رشد و پرورش می یابند واکنش های استرسی کمتری دارند. حضور در طبیعت و فضای سبز تأثیر مثبتی بر تندرستی و سلامتی دارد. چشم مقدارا و آواهای طبیعت موجب کاهش استرس در افرادی می گردد که در معرض محرک های منفی قرار دارند.

آنالیز های گسترده در زمینه سلامت روحی و فضای سبز ارتباط چشمگیری بین دسترسی به طبیعت و کاهش مقدار افسردگی، اضطراب و استرس را نشان می دهند.

دکتر جفری براتمن یکی از اعضای گروه مطالعاتی دانشگاه استنفورد آمریکا در آنالیز روی یک گروه کوچک از داوطلبانی که از سلامت برخوردار بودند، از آن ها خواست برای یک پیاده روی به مسافت 5 کیلومتر به منطقه ها نزدیک خلیج سانفرانسیسکو بروند. نیمی از این گروه به موازات خیابان های پر رفت وآمد و نیمی دیگر در منطقه ها خوش چشم انداز و با چشم مقدارای زیبای کوهستانی پیاده روی کردند.

افرادی که در دل طبیعت پیاده روی نموده بودند پس از طی 5 کیلومتر اضطراب، دل نگرانی و احساسات منفی کمتری داشتند و عملکرد بهتری در آزمون های شناختی در مقایسه با افرادی که در خیابان های پرهیاهو پیاده روی نموده بودند، از خود نشان دادند.

محققان در مطالعات بعدی از مغز دو گروه افراد سالم که به مدت 90 دقیقه در منطقه ها شهری و نیز روستایی پیاده روی نموده بودند ام آرآی گرفتند تا جریان خون مغز آن ها را مقدار گیری نمایند. افرادی که در طبیعت پیاده روی نموده بودند فعالیت کمتری در قشر زیرین فرونتال مغز نشان داده بودند. این بخش از مغز کنترل نشخوار فکری را به عهده دارد، مسئله ای که افراد مبتلا به افسردگی یا اختلال اضطرابی به آن دچار هستند.

متخصصان ژاپنی از مدت ها پیش به تحقیق روی جنگل درمانی برای مقابله با ناراحتی های جسمی و روحی پرداخته اند و کارکرد مغز افرادی را که در معرض طبیعت هستند آنالیز می نمایند. این تحقیقات نشان داده است مقدار افسردگی در افرادی که ارتباط کمتری با طبیعت دارند بسیار بالاتر و فعالیت قشر اربیتال فرونتال مغز در این افراد کمتر است.

به گزارش دویچه وله، به نظر می رسد در دنیایی که مغز بیش از حد درگیر کار، فکر و نگرانی است، حضور در طبیعت باعث آرامش فکر می گردد و تأثیرات مثبت بسیاری بر عملکرد آن می گذارد. فضاهای سبز می تواند به سلامت روانی انسان ها یاری کند و بنابراین کوشش در حفاظت از طبیعت برای نسل های آینده یک ضرورت ملی است.