فیلم های معروفی که انتظار بیشتری از آن ها داشتیم - راه ساری

در سال 2018 نیز به رغم اینکه فیلم های بسیار خوب و نابی را دیدیم، برخی از فیلم ها هم به رغم اینکه نام های بزرگی داشتند نتوانستند در قد و قواره خودشان ظاهر شوند. با این حساب در ادامه به فیلم های معروفی از سال 2018 اشاره می کنیم که انتظار بیشتری از آنها داشتیم.

فیلم هرگز واقعاً اینجا نبودی (You Were Never Really Here)

لین رمزی (Lynne Ramsay) را با فیلم هایی مانند باید درباره کوین صحبت کنیم یا شکارچی موش می شناسیم، این کارگردان بریتانیایی 49 ساله در سال 2018 فیلم هرگز واقعاً اینجا نبودی را به روی پرده برد. این فیلم داستانی به ظاهر کلیشه ای داشت اما به لطف روایت هنرمندانه داستان فیلم، با روایتی مجذوب نماینده و مخاطب پسند طرف بودیم.

همین امر باعث شد تا انتظار بیشتری از فیلم هرگز واقعاً اینجا نبودی داشته باشیم اما همان روایت مجذوب نماینده داستان که از آن تعریف کردیم به پاشنه آشیل این فیلم تبدیل شد و باعث شد از آن طرف بام به پایین بیافتد. داستان این فیلم روایت خوبی داشت اما آن گونه که انتظار می رفت نتوانست در خاتمه مخاطب را با خود همراه کند و احساسات دیدنچی را به بازی بگیرد، در نتیجه فیلمی که می توانست یکی تأثیرگذارترین عناوین سال 2018 باشد به یک فیلم خوب تبدیل شد که مخاطب را در خاتمه نتوانست کاملاً رضایت مند نگه دارد.

فیلم مَندی (Mandy)

روزگاری بود که نام نیکلاس کیج در یک فیلم از کیفیت بالای آن حکایت داشت، اما از آن روزگار خاطره ای بیش باقی نمانده و نیکلاس کیج 54 ساله با نیکلاس کیج دهه 90 تفاوت های زیادی پیدا نموده است. همین امر باعث شد تا از یک طرف با حضور نیکلاس کیج در فیلم مندی چشم انتظار یک اثر باکیفیت باشیم و از طرف دیگر امید چندانی به این فیلم نداشته باشیم.

در نگاه اول به فیلم مندی می توان گفت با یک اثر بصری بسیار زیبا و چشم نواز طرف بودیم، انصافاً هنرپیشه ها نیز به مقدار لازم احساسات شخصیت ها را به مخاطب منتقل کردند، به این ترتیب می توان گفت با یک اثر سرگرم نماینده تمام و کمال روبرو شدیم که داستان خوبی هم داشت.

اما به رغم داستان قابل قبول، روایت این داستان کند و خسته نماینده بود، به عبارت دیگر نصف این فیلم با آهنگی خوب و رضایت بخش به پیش رفت اما در نیمه دوم از راه ماند و فیلم ریتم کندی را در پیش گرفت تا فیلم مندی به یکی دیگر از فیلم های نه چندان قابل قبول کارنامه نیکلاس کیج اضافه گردد.

فیلم می توانی مرا ببخشی؟ (Can You Ever Forgive Me)

اهالی جهانی سینما به خوبی می دانند که هیچ شکی در هنر و استعداد ملیسا مک کارتی وجود ندارد، اما این هنر و استعداد باید در جای خودش استفاده گردد درغیر این صورت به بیراهه خواهد رفت. این فیلم در قسمت داستان و شخصیت ها لنگ می زد و نتوانست آن گونه که انتظار داشتیم مخاطبین را راضی نگه دارد.

ملیسا مک کارتی در فیلم می توانی مرا ببخشی در نقش یک نویسنده شکست خورده ظاهر می گردد که کتاب هایش فروش خوبی ندارند و آه ندارد که با ناله سودا کند. در نتیجه مشغول به جعل ادبی می گردد و از قضای خوش روزگار کارش حسابی گل می نماید تا اینکه نهایتاً دستش رو می گردد و داستان جالبی رقم می خورد. فیلم می توانی مرا ببخشی بر اساس یک داستان واقعی نوشته شده و به رغم اینکه این فیلم نتوانست به وعده هایی که به دیدنچیان داده بود وفا کند، باز هم پیشنهاد می کنیم اگر به بازی های ملیسا مک کارتی علاقه دارید این فیلم را به لیست فیلم هایی که می خواهید دیدن کنید اضافه نمایید.

فیلم نابودگر (Destroyer)

نیکول کیدمن یکی از سوپراستارهای سینماست و نقش آفرینی های خاطره انگیز اش در فیلم های اوایل سال های 2000 میلادی را هرگز فراموش نمی کنیم. انصافاً باید گفت نیکول کیدمن از آن موقع تا به امروز همواره در پرده نقره ای فعالیتی درخشان داشته و سالی نیست که فیلمی از او نبینیم.

نیکول کیدمن در حال حاضر 51 سال سن دارد اما همچنان مجذوب نماینده و زیبا به نظر می رسد، با این حساب در فیلم نابودگر نقش زنی خسته و تنها را ایفا کرد که بسیار پیرتر از ظاهر واقعی خود به نظر می رسد. این موارد باعث شد تا انتظار دیدنچیان از نیکول کیدمن در این فیلم بالاتر برود.

انصافاً هم باید گفت نیکول کیدمن در این فیلم توانست به برترین شکل ممکن در این فیلم ظاهر گردد و همین امر باعث شده تا بسیاری از منتقدین وی را شایسته نامزدی جایزه اسکار بدانند. فیلم نابودگر داستان مجذوب نماینده و بازی های بسیار تاثیرگذاری دارد اما نتوانست نظر تمامی طرفداران و منتقدان را به خود جلب کند و این فیلم نقد های بسیار ضد و نقیضی را دریافت کرد.

فیلم موروثی (Hereditary)

اگر به سینمای وحشت علاقه داشته باشید حتماً به خوبی می دانید که سینما در دهه 70 میلادی دورانی طلایی داشت، فیلم موروثی نیز که محصول سال 2018 بود به عنوان یکی از ترسناک ترین فیلم ها معرفی گردید و وعده داده بود تا خاطرات شیرین فیلم های ترسناک دهه 90 را در فکر دیدنچیان تداعی کند.

تمامی این موارد باعث شد تا انتظارها برای فیلم موروثی بیشتر گردد، اما وقتی این فیلم منتشر شد، منتقدین و علاقه مندان سبک وحشت را ناامید کرد. فیلم موروثی حرف های زیادی برای گفتن دارد و بازی های هنرپیشه های آن نیز به یادماندنی است، این فیلم به عنوان یک فیلم ترسناک خاتمه خوبی هم دارد اما در مجموع با فیلم جاه طلبانه ای طرف بودیم که به خوبی پرداخت نشده بود.

فیلم موروثی داستان خوبی داشت اما از این لحاظ نیز پرسش های زیادی را در فکر مخاطبین باقی گذاشت تا به یکی از عناوین مورد انتظار اما نه چندان راضی نماینده در سال 2018 تبدیل گردد.

فیلم سوختن (Burning)

سینما نیز مانند بسیاری دیگر از رشته ها دارای استانداردهای تعیینی است، برای مثال می دانیم که تقریباً فیلم های بلند سینمایی در مدت زمانی حدود 90 تا 120 دقیقه تهیه می شوند. اما کارگردان فیلم سوختن این فیلم را در 150 دقیقه روی پرده برد. جالب اینجاست منتقدین مدعی هستند، لی چانگ دونگ، کارگردان کره ای فیلم سوختن به راحتی می توانست چیزی حدود نیم ساعت از فیلم را کم کند بدون اینکه به داستان آن صدمه ای وارد گردد.

جالب تر اینکه این فیلم از روی داستان کوتاهی با نام انبار سوزان نوشته هاروکی موراکامی اقتباس شده بود و به علت کوتاه بودن داستان اصلی، دست کارگردان برای کوتاه تر ساختن فیلم سوختن کاملاً باز بوده است.

این فیلم داستان دو دوست قدیمی را روایت می نماید که در یک مزرعه در حومه سئول با هم بزرگ شده اند. این دو دوست قدیمی مدت های زیادی از هم دور می افتند و پس از اینکه دوباره با هم دیدار می نمایند به یادآوری خاطرات خوش گذشته می پردازند و یکی از آنها با پانتومیم، خوردن یک نارنگی را بازی می نماید و این کار به مقدار ای طبیعی انجام می گردد که دوستش واقعاً نارنگی را در دست او می بیند. کاملاً پیداست که این فیلم نیز همچون بیشتر کتاب های موراکامی حال و هوایی جادویی دارد و به شما قول می دهیم اگر فیلم سوختن، زمان کوتاه تری داشت بدون شک منقدین را خسته نمی کرد و امتیازهای بهتری را برای این فیلم شاهد بودیم.

فیلم شرمسار که مزاحم شدم (Sorry To Bother You)

این فیلم رفتار سفید ها نسبت سیاهان در جامعه آمریکا را به نقد میکشد و به لطفی چاشنی طنزی که دارد به شما قول می دهیم لبخند را روی لب هایتان بنشاند. در فیلم شرمسار که مزاحم شدم شاهد روایت زندگی یک سیاه پوست هستیم که بازاریاب تلفنی است و چرخ زندگی اش به خوبی نمی چرخد، در نتیجه از آنجایی که پای تلفن بازاریابی می نماید و مشتریان چهره او را نمی بینند، خودش را به جای سفید پوست ها جا می زند تا فروش بهتری داشته باشد.

کاملاً تعیین است با فیلمی طرف هستیم که حرف های زیادی برای گفتن داشت اما این حرف ها را نتوانست آن گونه که انتظار می رفت مطرح کند و مسائلی از جامعه و شرایط سیاسی حاکم بر مردم آمریکا را نشان داد که به غیر از آمریکایی ها مردم سایر جهان نیز می دانند که این مسائل در جامعه آمریکا وجود دارد. به این ترتیب اگر فیلم شرمسار که مزاحم شدم را به عنوان یک فیلم انتقادی اجتماعی دیدن کنید بدون شک این فیلم به دل شما خواهد نشست اما نباید انتظار زیادی در این فیلم داشته باشید و روایت معمولی آن بسنده کنید.

فیلم تصنیف باستر اسکراگز (The Ballad Of Buster Scruggs)

این فیلم جدیدترین ساخته برادران کوئن است و اگر به سبک و سیاق فیلم های این برادران فیلم ساز آشنا باشید همین ابتدا باید بگوییم که تصنیف باستر اسکراگز یکی از متفاوت ترین ساخته های این برادرها است. این فیلم در ابتدا قرار بود در قالب 6 قسمت به صورت یک مینی سریال از شبکه نت فلیکس پخش گردد اما درنهایت سر از پرده نقره ای در آورد.

تصنیف باستر اسکراگز در جهانی غرب وحشی می گذرد و نگاهی متفاوت به مرگ دارد، شخصیت های این فیلم که در چندین قسمت ساخته شده در نهایت با مرگ خود یا یکی شخصیت های دیگر روبرو می شوند، از این لحاظ این فیلم به عنوان تاریک ترین فیلم برادران کوئن شناخته می گردد.

داستان قسمت های مختلف فیلم تصنیف باستر اسکراگز نمی تواند مخاطب را میخ کوب کند و گرمای لازم را ندارد، کاملاً تعیین است بازیگران این فیلم تمامی کوشش خود را نموده اند اما باز هم به رغم پایین بودن مجذوب نمایندهیت داستان، فیلم تصنیف باستر اسکراگز نتوانست در حد و مقدار سایر فیلم های برادران کوئن ظاهر گردد.

فیلم کتاب سبز (Green Book)

بابی و پیتر فارلی تجربه کارگردانی چندین فیلم را در کنار یکدیگر داشتند تا اینکه پیتر فارلی تصمیم گرفت در سال 2018 اولین ساخته مستقل اش را روی پرده ببرد. این فیلم خمیر مایه ای کمدی درام دارد و داستان دان شرلی، پیانیست و گیتاریست معروف دهه 60 به همراه محافظ اش را روایت می نماید.

ماهرشالا علی، بازیگر برنده جایزه اسکار نقش دان شرلی را در این فیلم بر عهده گرفت و ویگو موتنسن را در نقش محافظ شاهد بودیم. به این ترتیب این فیلم از لحاظ بازیگر و فیلمنامه چیزی کم نداشت اما داستان آن به طوری که انتظار داشتیم پرداخت نشد و عوامل فیلم نتوانستند به خوبی ایده هایی که داشتند را به تصویر بکشند. فیلم کتاب سبز یکی از فیلم های خوب سال 2018 است به شرط اینکه توقع خود را از این فیلم خیلی زیاد نکنید.

فیلم کلاس هشتم (Eight Grade)

این فیلم اولین اثر بلند بو بورنهام است و از آنجایی که با ساخته یک کارگردان جوان 28 ساله طرف هستیم، داستانی نوجوانانه را در این فیلم می بینیم که دغدغه های یک دختر نوجوان را در جامعه مدرن آمریکا به تصویر می کشد. این فیلم در نمایش این دغدغه ها عملکرد بسیار خوبی دارد اما از طرف دیگر داستان آن به نوعی است که نیرویی برای تشویق مخاطب به دیدنی ادامه فیلم در این اثر دیده نمی گردد.

پررنگ تر شدن شبکه های اجتماعی در زندگی نوجوانان در کشورهای مدرن و پیشرفته باعث شده آنها به این شبکه ها وابستگی کامل پیدا نمایند، در نتیجه روابط نوجوانان با خانواده ها کمتر شده و جوان های منزوی را در جوامع پیشرفته شاهد هستیم. این موارد کاملاً در فیلم کلاس هشتم نمود دارد و داستان دختری در این فیلم روایت می گردد که وابستگی زیاد به شبکه های اجتماعی او را از خانواده و دوستانش دور نگه داشته است. چنین موضوعی ممکن است برای یک فیلم مستند مجذوب نماینده باشد اما وقتی در قالب یک فیلم بلند سینمایی روایت می گردد نمی تواند مخاطب را تمام و کامل جذب کند.

در این قسمت به خاتمه لیست فیلم هایی رسیدیم که در سال 2018 اکران شدند و به رغم اینکه انتظار می رفت عناوین بسیار موفقی باشند نتوانستند نظر منتقدین و دیدنچیان را جلب نمایند، در خاتمه پیشنهاد می کنیم اگر شما هم فیلم خاصی را در سال 2018 دیده اید که این فیلم به دل شما ننشست، نام و اطلاعات این فیلم را با ما و سایر کاربران به اشتراک بگذارید.

پ