گریه آرامتان می نماید، ضربان قلبتان را تنظیم می نماید

به گزارش راه ساری، گریه کردن احتمالأ به حفظ هومئوستاز یا هم ایستایی زیستی یاری می نماید.آن عده که در طول تماشای فیلم با صدای بلند گریه نموده بودند، در مقایسه با مشارکت کنندگانی که از چشمشان یک قطره اشک هم سرازیر نشده بود، در طی آزمون تاب آوری تنفس منظم تری داشتند. در واقع مشارکت کنندگانی که گریه ننموده بودند تنفس شان بسیار نامنظم بود.

می گویند گریه کردن برای اتفاقی که افتاده بی فایده است؛ اما تحقیقات نشان می دهند چند قطره اشک ممکن است برای شما مفید باشد.

طی یک مطالعه از 200 داوطلب خواسته شد قبل از آنکه دستشان را داخل آب یخ فرو نمایند؛ چند ویدئو تماشا نمایند: عده ای فیلم های غمناک و عده ای فیلم های به اصطلاح خثنی تماشا کردند.

آن عده که در طول تماشای فیلم با صدای بلند گریه نموده بودند، در مقایسه با مشارکت نمایندگانی که از چشمشان یک قطره اشک هم سرازیر نشده بود، در طی آزمون تاب آوری تنفس منظم تری داشتند. در واقع مشارکت نمایندگانی که گریه ننموده بودند تنفس شان بسیار نامنظم بود. همچنین ضربان قلب گریه نمایندگان قبل از آنکه به هق هق بیافتند، پایین آمد، و به تدریج که آرام شدند، ضربان به حد طبیعی برگشت.

محققان از دانشگاه استرالیا عقیده دارند گریه کردن به خود آرامی یاری می نماید، و ضربان قلب را تنظیم می نماید.

این پژوهش در دانشگاه کویئزلند و به راهنمایی لی شارمان، از مدرسه روانشناسی انجام شد. در این پژوهش که در نشریه ایموشن چاپ شده، نوشته شده: گریه کردن می تواند بهبود و بازگشت به فرایند طبیعی را آسان می نماید.

این اتفاق احتمالأ به دلیل تغییرات روانی ای می افتد که در هنگام اشک ریختن رخ می دهد. شارمان می گوید: بار ها گفته شده بود که گریه کردن سموم را از بدن خارج می نماید و نوعی تغییرات بیولوژیکی ایجاد و به ما یاری می نماید با موقعیت های دردناک و استرس آور کنار بیاییم.

بنابراین ما فکر کردیم خوب است این موضوع را آزمایش کنیم. پژوهشگران 197 داوطلب زن را که به صورت تصادفی فیلم های 17 دقیقه ای غمناک یا به لحاظ عاطفی خنثی تماشا نموده بودند را آزمایش کردند. زنان بعد از یک آزمون پایلوت انتخاب شدند که نشان داد: زنان بیشتر از مردان محتمل است گریه نمایند. از 132 داوطلبی که فیلم های غمگین نماینده تماشا کردند، 71 نفر گریه کردند و بقیه آرام ماندند.

سپس مشارکت نمایندگان باید مورد آزمون فیزیکی قرار می گرفتند. از آن ها خواسته شدکه دستشان را داخل آب یخ فرو نمایند و تا آنجا که می توانند نگه دارند. میزان ضربان و تنفس آن ها در طول آزمایش ثبت می شد. نمونه آب دهان مشارکت نمایندگان نیز برای اندازه گیری میزان هورمون استرس یعنی کورتیزول گرفته شد.

نتایج نشان داد گریه نمایندگان در مقایسه با آن هایی که در طول تماشای فیلم اشک نریختند یا فیلم های خنثی دیدند، تنفس منظم تری داشتند. همچنین آن هایی که گریه کردند ضربان قلبشان درست چند لحظه قبل از به هق هق افتادن پایین آمده بود و به محض آنکه گریه شان قطع شد، ضربان قلب به حالت طبیعی برگشت. محققان نوشتند: این نتایج نشان می دهد گریه کردن احتمالأ به حفظ هومئوستاز یا هم ایستایی زیستی یاری می نماید.

هومئوستاز به معنی حفظ شرایط پایدار و ثابت در محیط داخلی مانند حفظ ضربان قلب و فشار خون است. گریه کردن به خود آرامی به وسیله تنفس هدفمند یاری می نماید؛ همچنین ضربان قلب را تنظیم می نماید. در سطح کورتیزول دو گروه یا توانایی تحمل آب یخ تفاوتی وجود نداشت.

پژوهشگران تأکید کردند، اما، گریه کردن ممکن است پاسخ های فیزیکی متفاوتی در دنیای واقعی - مثل وقتی که فردی عزیزی را از دست داده یا طلاق گرفته است - برانگیزد. همچنین پاسخ های فیزیکی فرد بستگی دارد به اینکه فرد در تنهایی گریه می نماید؛ یا در کنار عزیزانی که می داند به او یاری می نمایند. اگر فرد از گریه کردن خجالت بکشد به این دلیل که می ترسد قضاوت گردد؛ هق هق کردن و با صدای بلند گریه کردن بیش از آنکه برایش مفید باشد، ضرر دارد.

شارمان گفت: اگر فکر می کنید گریه کردن احساستان را بدتر می نماید، این تغییرات روانی احتمالأ شرایط شما را بهتر نخواهد کرد.

منبع: دیلی میل

مترجم خبرنگاران: عاطفه رضوان نیا