5 فیلم جدید که شب یلدا می توانید تماشا کنید - راه ساری

1. تنت (Tenet)

• کارگردان: کریستوفر نولان
• بازیگران: جان دیوید واشنگتن، الیزابت دیبکی، رابرت پتینسون، کنت برانا
• امتیاز متاکریتیک: 69 از 100

دو حالت دارد. یا از طرفداران پر و پا قرص فیلم های نولان هستید و از جهانی که او می سازد و قصه هایش که روایت های پیچیده ای دارد لذت می برید که تا همین الان یا تنت را دیده اید یا اگر ندیده اید از دیدنش لذت می برید.

یا کلا هوادار سینمای نولان نیستید که در این صورت ممکن است اما و اگرهای زیادی برای اینکه از فیلم خوشتان بیاید یا نه پیش رویتان باشد. ممکن است فیلم را پسرفت بدانید یا به نظرتان اثر جاه طلبانه حیرت انگیزی باشد. اگر از فیلم های اکشن خوشتان می آید یک لذت ناب پیش رویتان خواهد بود به شرطی که خیلی خودتان را درگیر پیچیدگی های فیزیکی داستان نکنید.

خلاصه اش از این قرار است که آدم بدهای قصه که کنت برانا نقش نماینده شان را بازی می نماید و روس است به فناوری دست پیدا نموده اند که می توانند زمان را به عقب برگردانند. اتفاقی که ممکن است فاجعه ای عظیمتر از جنگ جهانی را رقم بزند. این وسط اشاره هایی به مربع ساتور دارد و یک قهرمان هم پیدا می شود که باید دشمن را پیش از استفاده از این فناوری نابود کند.

از آن فیلم هایی است که دیدنش خوش می گذرد اما کاراکتری ندارد که خیلی دلبسته اش شوید و هر چند ایده داستانش در ذهن می ماند اما جزئیاتش را احتمالا زود فراموش خواهید کرد.

به هر حال هیچ کدام از این ها آن قدر اهمیت ندارد. این از مهم ترین فیلم های سال جاری است. اولین فیلم عظیم و بلاک باستری که دوباره چراغ سینماها را روشن کرد هر چند نتوانست زیاد بفروشد. فیلم نولان را باید دید.

2. منک (Mank)

• کارگردان: دیوید فینچر
• بازیگران: گری اولدمن، آماندا سیفرید
• امتیاز متاکریتیک: 79 از 100

این یکی فیلم پیچیده تری است. حتی اگر از طرفداران دیوید فینچر هستید این فیلم شبیه هیچ کدام از آثار قبلی فینچر نیست. به همان غرابتی است که مثلا فیلم سرگذشت عجیب بنجامین باتن در کارنامه فینچر است. یک فیلم سیاه و سفید درباره دهه 30 هالیوود که اول خیلی ها مرعوبش شدند اما کم کم نقدهای منفی هم رویش منتشر شد اما همچنان یکی از تحسین برانگیزترین فیلم های سال است.

• واکنش های اولیه به منک؛ فیلم فینچر شانس عظیم اسکار است

اگر از درام، به خصوص درام های بیوگرافیک تاریخی، خوشتان می آید یا از درام هایی که درباره سینما هستند از دیدن منک لذت خواهید برد. حالا ممکن است اول کار ندانید منک کیست ولی لابد اسم فیلم همشهری کین را به عنوان یکی از شاهکارهای تاریخ سینما و کارگردانش اورسن ولز را به عنوان نابغه ی سینما شنیده اید. پشت فیلم همشهری کین یک نابغه دیگر هم حضور داشته که کمتر درباره آن صحبت می نمایند. هنری منکیه ویچ فیلم نامه نویس همشهری کین بود. مردی منزوی با زبانی تند و تیز و گوشه دار و معتاد به الکل و البته بسیار حساس و تیزهوش.

منکیه ویچ و اورسن ولز موقع نوشتن فیلم نامه همشهری کین زیاد با هم درگیر شدند. منکیه ویچ از هالیوود متنفر بود اما با فیلم همشهری کین به اوج قله های شهرت در هالیوود رسید.

این ادای دین فینچر به یک فیلم عظیم و یک فیلم نامه نویس عظیم است. فیلمی که به شیوه سیاه و سفید ساخته شده است و فیلم نامه اش را جک فینچر پدر دیوید فینچر نوشته است. البته برای درک درستتر فیلم خوب است که اول همشهری کین را ببینید و بعد هم یک آشنایی مختصری با شخصیت های فیلم داشته باشید.

3. یادگاری (Relic)

• کارگردان: ناتالی اریکا جیمز
• بازیگران: امیلی مورتیمر، رابین نوین
• امتیاز متاکریتیک: 77 از 100

اگر از فیلم های ترسناک خوشتان می آید و تا امروز یادگاری را ندیده اید بی معطلی سراغش بروید که یکی از فیلم های ترسناک خوب سال جاری است.

این فیلم پیچشی هوشمندانه در میان فیلم هایی با مضمون خانه های تسخیر شده به شمار می رود و اولین فیلم اریکا جیمز کارگردانش محسوب می شود.

فیلم از گروه بازیگران خوبی بهره برده است که هر کدام از آن ها یک نسل از اعضای یک خانواده را بازی می نمایند. یک مادر، دختر و مادرعظیم با آشکار شدن یک دیوانه در خانه شان تسخیر می شوند. هر کدام از اعضای خانواده با یکی از ارواح دست و پنجه نرم می نمایند.

فیلم یادگاری داستان کی و دخترش سام است که به خانه مادر کی به نام ادنا سفر می نمایند. به مقصد که می رسند از همسایه ها می شنوند که ادنا مدتی است دیده نشده. خانه خالی است و کپک روی دیوارها را پوشانده است. شرایط خانه جوری است که انگار ادنا دچار جنون بوده. آن ها به پلیس گزارش می دهند. سام چیزهای عجیب و غریبی در خانه می بیند و کابوس ها کی را تسخیر می نمایند. کم کم به نظر می رسد طلسم جنونی در این خانه وجود دارد که همه اعضای آن را تسخیر می نماید.

صبر کنید. قسمت ترسناک ماجرا این نبود. این درام وحشت در واقع از جایی شروع می شود که مادرعظیم خانواده به نام ادنا که گم شده به خانه برمی شود و از اینجاست که تروماها شروع می شوند. او حقایق سختی را درباره دوران گم شدنش بازگو می نماید اما اگر حرف های او همه حقیقت نباشد چه؟

این فیلم کمی تا قسمتی یک فیلم خانوادگی و بخشی هم یک درام وحشت ترسناک است. به عنوان یک فیلم اول اثر جاه طلبانه ای برای یک کارگردان است.

4. اما (Emma)

• کارگردان: آتمن دو وایلد
• بازیگران: آنیا تیلور جوی، جانی فلین
• امتیاز متاکریتیک: 71 از 100

حتی اگر این روزها مینی سریال گامبی وزیر را ندیده اید، بی شک اسمش را شنیده اید. ما هم از این مینی سریال تحسین شده مطلب زیاد رفتیم. حالا اگر از بازیگر نقش الیزابت هارمن در آن مینی سریال خوشتان آمده شاید بد نباشد فیلم اما را هم ببینید. برای آن هایی که از فیلم های انگلیسی عاشقانه خوششان می آید، از آن درام های رومانتیک تاریخی انگلیس فیلم دلچسبی خواهد بود.

فیلم اما اقتباسی از یکی از داستان های جین آستین است. این رمانش به اندازه غرور و تعصب به لحاظ ادبی مشهور نیست اما تقریبا همه رمان های آستین شیرینی و سادگی دارند که فیلم سازان را وسوسه می نمایند سراغشان بروند. داستان اما هم خیلی سرراست و شیرین است. اما دختری است که همان اول فیلم و کتاب روشن می شود زیبا و باهوش و متین است و چیزی در این جهان کم ندارد و کنار پدرش و معلمش روزگار می گذراند.

از قرار اما واسطه آشنایی معلمش با مردی می شود و آن ها با هم ازدواج می نمایند. بعد از رفتن معلم اما در خانه خیلی تنها می شود اما حالا سرگرمی تازه ای پیدا نموده. اینکه برای دیگران جفت پیدا کند اما متاسفانه همواره هم نقشه هایش درست از کار درنمی آید و خیلی اوقات نشان می دهد که چندان عقل سلیمی هم ندارد.

در دل فیلم شوخ طبعی نهفته است که به خصوص با بازی آنیا تیلور جوی از کار درمی آید. هر چند برخی ها مثل من که نسخه 1996 فیلم اما را به کارگردانی داگلاس مک گراث و با بازی گویینت پالترو دیده اند آن نسخه را ترجیح می دهند اما به هر حال اما نسخه سال 2020 هم جزء فیلم های رمانتیک خوب سال جاری است.

5. دارم به تمام کردن چیزها فکر می کنم (Im thinking of ending things)

• کارگردان: چارلی کافمن
• بازیگران: جسی باکلی، جسی پلیمونز
• امتیاز متاکریتیک: 78 از 100

شب یلدا قرار نیست فقط فیلم های مفرح ببینیم. برای آن هایی که علاقمند به فیلم های هنری پیچیده هستند هم یک توصیه داریم: دارم به تمام کردن چیزها فکر می کنم اثر چارلی کافمن فیلم نامه نویس و فیلم ساز روشنفکر نیویورکی که از او فیلم سینکداکی نیویورک و فیلم نامه درخشش ابدی یک ذهن بی آلایش را به یاد داریم.

فیلم اقتباسی از کتاب نویسنده ای به نام ایان رید است که اتفاقا در ایران دو ترجمه هم از آن موجود است و ترجمه دومش کار کوروش سلیم زاده همین سال جاری از طرف نشر چشمه منتشر شده است. رمان را که بخوانید آخرین چیزی که به ذهنتان می رسد این است که بشود از روی آن اقتباس سینمایی کرد. همه قصه در یک گفت وگوی ذهنی با کاراکتر اتفاق می افتد و یک پیچش داستانی درست در انتهای آن است که می فهمید کل داستان را رودست خورده اید.

ولی اگر هم قرار بود کسی از یک رمان کاملا ذهنی فیلم نامه ای اقتباس کند قاعدتا کار خود چارلی کافمن بود.

فیلم داستان دختری است که با دوست پسرش قرار است برای اولین بار به دیدن خانواده او برود. دختر در تمام طول جهت به رابطه اش به پسر فکر می نماید و اینکه آیا باید این رابطه را تمام کند یا نه. با وجود اینکه به نظر می رسد جفت خوبی را تشکیل می دهند.

درباره فیلم کافمن خیلی نمی شود شرح داد چون در واقع همه چیز در فضای انتزاعی می گذرد. شاید فیلم را خیلی از طرفداران کافمن هم دوست نداشتند اما طرفداران پروپاقرصی هم پیدا نموده. ضمن اینکه در نظرسنجی ایندی وایر از 200 منتقد سینما فیلم کافمن عنوان برترین فیلم نامه را کسب نموده و یکی از ده فیلم برتر سال 2020 نامگذاری شده است.

• آهنگ ها و ترانه های مناسب برای شب یلدا

مجله ابوذریون: مجله خبری و تحلیلی

مجله عکس: آشنایی با هنر عکاسی و تصویربرداری